Duik in de koffer van: Matthijs de Groot
‘Ik zal met liefde overal jouw koffer rondsjouwen,’ zeggen vrienden tegen hoofdredacteur Matthijs (46) als hij weer eens voor Columbus op reis gaat. Dat aanbod zouden ze niet zo snel doen als ze wisten wat er allemaal in die koffer schuilgaat...
Ik heb nog nooit zo’n grote koffer gezien!
‘Haha, deze enorme koffer is op de heenweg altijd bijna leeg maar op de terugweg meestal bommetjevol met
mooie lokale producten en cadeautjes. Soms kom ik nóg ruimte tekort en stop ik mijn kleding in een zachte weekendtas.’
Waar haal jij de mooiste reisproducten en -cadeaus vandaan?
‘Ik struin in de landen die we bezoeken met name markten af, want dan stimuleer je de lokale economie en komt het grootste deel van de aankoopprijs bij de maker terecht. Soms vind je echter op onverwachte plekken bijzondere dingen. Zo was ik op de Cookeilanden, een eilandenrijk in de Stille Oceaan dat bekendstaat om zijn mooie houten beelden. Ik bezocht daar een kunstenaar die ik wilde vragen een beeld voor me te maken. Helaas zou dat te veel tijd kosten, zei hij. Louise en ik zouden alweer zijn vertrokken als het klaar was. Gelukkig vond ik op onze laatste dag een prachtig, groot houten beeld achterin een souvenirwinkel in de hoofdstad, niet
ver van het vliegveld. Een flinke barst liep door het midden, het stof lag er centimeters dik op, maar ik was er helemaal weg van. Kennelijk was de barst reden genoeg voor de winkel om het beeld voor een bespottelijke prijs weg te doen. Bij de kassa keek men elkaar verward aan. De prijssticker gaf omgerekend zo’n twintig euro aan voor een beeld van anderhalve meter hoog. Dat kan toch niet kloppen? Normaal gesproken betaal
je snel het tienvoudige. Afijn, ik liep er dolblij mee naar buiten en vond de grote barst alleen maar extra schwung geven aan het beeld. Te groot voor de koffer dus na tig keer inpakken als losse bagage meegenomen. Het beeld kwam gelukkig ongeschonden op Schiphol aan.’
"Trillend liep ik tussen duizenden houten beelden en maskers". (foto: Louise ten Have)
Ben je niet bang dat het kopen van zulke houten beelden ten koste gaat van bossen?
‘Veel winkels liggen vol interieurspullen die zijn gemaakt van teak of andere hardhoutsoorten. Deze producten
weiger ik te kopen, hoe mooi ze soms ook zijn, en ik vraag uitsluitend naar dingen die zijn gemaakt van zachte
houtsoorten van snelgroeiende bomen. Het is voor deze producten wel zaak dat je het hout goed controleert op houtworm. Bij mij thuis gaat het houtwerk eerst enkele weken in een vrieskist om al het ongedierte te doden.’
Wat is je favoriete souvenir uit het buitenland?
‘Soms is het zoeken naar souvenirs op zich al een onvergetelijke ervaring. Papoea-Nieuw-Guinea spant wat dat betreft de kroon. In de hoofdstad Port Moresby bezocht ik een winkel met kunstwerken uit alle windstreken van het land. Nou is alles in Papoea-Nieuw- Guinea een aparte ervaring en deze winkel was daarop geen uitzondering. Ik kon kiezen uit duizenden beelden en maskers — het was een soort houtenbeeldensupermarkt.
Ik liep daar trillend rond, kan ik je vertellen. Maar mijn mooiste reissouvenir komt uit Mali. Ik had het geluk het land te mogen bezoeken voordat daar de ellende begon. Malinezen zijn ware houtsnijkunstenaars. De markten puilen uit van de mooiste beelden. Het mooiste product dat ik er kocht was evenwel een verzameling kamelenleren kussens, van de Toearegnomaden met wie we enkele dagen optrokken in de buurt van Timboektoe.’
Timboektoe is misschien niet de eerste bestemming waaraan je denkt bij leuke reissouvenirs.
‘Het was een redelijk bizarre ervaring. We waren er naartoe gereisd met een terreinauto van de Malinese overheid. Massama van het ministerie van toerisme ging mee als gids en Kulu, een beer van een vent, was onze chauffeur. Op de dag dat we een interview hadden met een Toeareg in de woestijn een eindje buiten Timboektoe, was Kulu bij een vriendinnetje blijven logeren en had zich — uiteraard — verslapen. Gids Massama zag zich gedwongen ons naar de plek van het interview te rijden, maar woestijnrijden is een kunst en Massama verstond die kunst absoluut niet. Hij reed de terreinauto vast in het zand, in een dal tussen de woestijnduinen. Louise en ik zijn toen met zijn tweetjes lopend verdergegaan en vonden uiteindelijk onze Toeareg. Tijdens het interview zagen we een karavaan van zo’n vijftig kamelen met enorme brokken zout vanuit de woestijn naar Timboektoe lopen. Een gebeurtenis die niet vaak voorkomt dus daar moesten we bij zijn! Onze Toeareg rende voor ons uit — het leek wel of hij zweefde over het zand — maar wij ploegden door het rulle zand om op tijd in Timboektoe te zijn. Daar stonden de Toeareghandelaars met hun kamelen. Het afladen van de zware zoutblokken deden ze niet zelf, daar hadden ze zwarte Afrikanen voor. Slavernij in de Sahara? Het was een spektakel met veel stof en kamelen die leken te dansen, blij dat ze verlost werden van het enorme gewicht op hun rug. Maar toen Louise foto’s wilde maken werden de Toearegs agressief en dreigden met geweld. Helaas kon Louise dus niet fotograferen, maar het tafereel staat op mijn netvlies
gebrand. De Toearegkussens herinneren me aan die bijzondere tijd in Timboektoe.’
En wat zit er steevast in je handbagage?
‘Als reporter voor Columbus heb ik slechts een notitieboekje nodig, maar vaak zit mijn handbagage toch vol met lenzen en reservecamera’s van fotograaf Louise, met wie ik steevast reis. Veel reisjournalisten maken tijdens de reis uitsluitend aantekeningen, om na terugkomst het artikel uit te gaan werken, maar ik probeer al tijdens de reis het artikel zo veel mogelijk af te krijgen. Het aantal uren dat je als reisjournalist tijdens een gemiddelde trip op een vliegveld zit te wachten, is belachelijk. Ik probeer deze uren nuttig te gebruiken door met kromme vingers op het minischerm van mijn telefoon aan de reportage te werken. Voordeel is dat ik dan nog midden in de bijzondere ervaringen van het land zit en daardoor hopelijk een zo meeslepend en persoonlijk mogelijk verhaal kan schrijven over de bestemming. Verder gaat mijn Swarovskiverrekijker altijd mee. Normaal gesproken een lichte pocketkijker of een grotere CL 10x50, voor als we naar een safaribestemming in Afrika gaan. Daarnaast begin ik niet aan een lange vlucht zonder noise-cancelling
koptelefoon. Die is perfect tegen het vermoeiende geronk van de vliegtuigmotoren. In stilte zoef ik zo naar een
nieuw avontuur, ergens ver weg. Heerlijk!’
Mis niet langer de handige bespaartips & reisaanbiedingen. Schrijf je in voor onze nieuwsbrief.
