Filipijnen - Crusoe op de Caramoan
Witte poederstranden, jungle, glinsterende binnenmeren en een smaragdgroene zee - de afgelegen Caramoan-archipel is een ware ontdekking. Ook een tijdje Crusoe op een onbewoond eiland spelen?
Stilte. Dat is alles. Een wit zandstrand kleurt de contouren van
een onbewoond eilandje, hier en daar onderbroken door grillige
rotspartijen. In een blauwe hemel dobbert een handvol wolken, aan
de einder zie ik een lokale boot, een bangka, voorbijgaan.
De groenblauwe zee is bezaaid met nog meer eilandjes; veelal
kleiner en ontoegankelijker dan degene waarop ik sta. Ik staar een
tijdje uit over de zee, naar een rotseiland bedekt met palmbomen en
andere vegetatie. Het is net alsof sommige eilanden hier niet in,
maar op het water liggen; een illusie veroorzaakt doordat de zee
ter hoogte van de waterlijn gedurende tienduizenden jaren van het
lijmsteen heeft gepeuzeld.
Ik neurie wat in mezelf, dip mijn voeten in het warme water. Maar
juist op het moment dat ik me helemaal alleen waan, beweegt er iets
in mijn ooghoek. Een meisje schiet schielijk de bosjes in, weg van
het strand, op blote voeten, met een rafelig T-shirt en dito rokje
aan. Heb ik haar aan het schrikken gemaakt? Ik ben vooral zelf
geschrokken, al is er weinig aanleiding toe. Ik had hier simpelweg
niemand verwacht, zoals ook Robinson Crusoe vast niet bedacht was
op de verschijning van Vrijdag.
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 40
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
