Column Mark Mackintosh: Smaakverwarring
Adjunct-hoofdredacteur Mark Mackintosh kan niet meer zonder smartphone reizen. Of eten.
Ik kan op reis gewoon niet meer zonder mijn smartphone. Niet omdat ik zo nodig wil bellen, maar om reisverhalen te typen, wegenkaarten te lezen en foto's direct op sociale media te publiceren. De meest gebruikte app op mijn telefoon is een woordenboek. Zo achterhaal ik in een paar tellen wat er op een verkeersbord staat of kan ik die oudere dame de weg vragen. En kan ik in restaurants de confrontatie aangaan met menu's die uit achtlettergrepige woorden bestaan die geen enkele gelijkenis vertonen met hun Nederlandse of Engelse equivalenten. Toen ik laatst in een restaurant in een klein dorpje, net buiten Parijs, het vuistdikke menu onder ogen kreeg, griste ik mijn reddende engel weer eens uit de jaszak. Het scherm was zwart. 'O God, nee!' floepte ik eruit. Mijn reisgenote keek mij bezorgd aan. Wat is er? Slecht nieuws uit Nederland?' 'Nee, veel erger! Mijn batterij is leeg en ik kan mijn woordenboek app niet checken! We zijn culinaire analfabeten!' 'Nou en, dan kies je toch op goed geluk? We zijn op vakantie, wat kan het schelen!' Ik beet op mijn lip, er zat niks anders op. Op de chique kaart speurde ik naar iets wat enigszins bekend in de oren klonk. Maar geen pommes frites te bekennen. Met pijn in mijn hart wees ik de ober iets aan wat er simpel doch gedistingeerd (maar niet te duur) uitzag. Andouillette stond er in het zwierig zwart. 'Ca,' vroeg ik voorzichtig, 'C'est un animal?' 'Oui,' antwoordde de man. En, in zijn beste Engels, 'Iez pieg! Oink Oink!'
Licht opgelucht haalde ik adem. Varkensvlees dus. Vooruit, de andouillette dan maar. Een kleine twintig minuten later werd een bord met een onschuldig ogend, knapperig worstje en een royale portie friet voor mij neergezet. Gelukkig, dacht ik, en nam een stevige hap. De smaaksensatie die mij vervolgens overmeesterde valt niet in woorden uit te drukken. Of toch: gebakken schijt. Ik ben nog nooit zo snel naar de wc gerend. Terug in ons hotel laadde ik mijn smartphone op en opende mijn woordenboek app. Andouillette bleek de dikke darm van een varken, met een uitgesproken poeparoma. Een Franse delicatesse en nationale trots. Mijn reisgenote had geen woordenboek app, maar wel een camera op haar telefoon. Ze maakte een foto van mijn rode kop en publiceerde die direct online. Onderschrift: 'Mark te kakken gezet.' 'Ik zweer het je,' lachte ze. 'Ik kan op reis echt niet meer zonder mijn smartphone.'
Lees meer best gelezen reisnieuws en reistips of schrijf je nu in voor de Columbus nieuwsbrief
