Column Louise: Vergeet de Big Five
Columbus-oprichter Louise ten Have noemt het beestje bij zijn naam.
Nog even de Big Five op een rij: olifant, neushoorn, luipaard, leeuw en bu ffel. Degene die de term heeft bedacht, mag zich in de handen wrijven. Op mijn recente
reis in zuidelijk Afrika heb ik meegemaakt hoe belangrijk veel safarigangers de marketinglijst vinden. Succesvol of niet, ik stel voor dat we het over een andere boeg
gooien. Weg met de Big Five! Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben gek op alle vijf. Mijn favoriet: de olifant. Wat een familiedier, ze lijken zo gevoelig. Het luipaard is ook een favoriet. Die vacht, dat soepele loopje, het lichaam perfect in verhouding. De leeuw, ook zo’n prachtbeest. Dat e-nor-me hoofd van het mannetje. Die grote poten. Prachtig.
De neushoorn, grappig van achteren. Hun wiebelkontjes. Ja, allemaal zijn ze bijzonder in hun natuurlijke leefomgeving. Maar toch gaat er iets compleet fout! Zo was ik onlangs in een park met amper een olifant. En weet je wat iedereen wilde zien? Juist, een olifant. Kom ik in een ander park — in dit geval Chobe, waar je
zowaar struikelt over olifanten — en wat willen de mensen zien? Een luipaard. Toemaar. Door ieders wens het lijstje van de Big Five af te vinken is een safari in
veel gevallen doorgeslagen in een jachtpartij (grappig is dat de term Big Five afkomstig is uit de jacht en verwijst naar de vijf moeilijkst te jagen dieren in Afrika).
Zodra een van de vijf is gezien en de nodige foto’s zijn gemaakt, hup, dan wordt de jacht ingezet op nummer twee op het lijstje. Wat is het leuke hieraan? Je komt toch om te zien hoe deze dieren met elkaar omgaan en toch niet alleen maar om er een foto van te maken? Een stem in mij wil het uitschreeuwen. ‘Waar gaan jullie naartoe? Kijk nou wat het beestje doet! Moet je zien!’ Maar tot nu toe deed ik dat niet. Toch zou het fantastisch zijn als we geen antwoord geven op de vraag van de ranger wat we willen zien. En in plaats daarvan in koor roepen ‘Wat valt er te zien, ranger?’ Of voor een wandelsafari of een safari te paard gaan. Of blijven plakken bij die ene niet-Big Five. Of, als de dieren zich niet laten zien, simpelweg genieten van het landschap. Simpelweg tevreden zijn. Nog even doordromen.
