Column Mark Mackintosh: Too much information
Adjunct-hoofdredacteur Mark Mackintosh snuffelt graag rond in andermans woningen.
Ik ben verslaafd. Een junkie. Een airbnbjunkie. Je weet wel, airbnb. Die website waarop je als reiziger woningen van locals kunt huren. Aanvankelijk deed ik het om geld te besparen, maar al snel bleek dat de slaapadresjes net zo comfortabel waren als een goed hotel of pension. En veel persoonlijker. Negen van de tien keer gaat het namelijk om een woning waar de eigenaar zelf verblijft als er geen gasten zijn. En dus liggen er overal privéspullen. Daar moet je wel tegen kunnen. Sommige vrienden met wie ik heb gereisd, flipten toen ze trouwfoto’s op de koelkast zagen. Of libidoverhogende pillen in het medicijnkastje. ‘Creepy,’ zeiden ze dan. Of ‘Too much information!’
Voor mij daarentegen kan een onderkomen niet persoonlijk genoeg zijn. Sluit mij op in een woning met andermans dvd-collectie en boeken (en wellicht libidoverhogende pillen) en ik ben een gelukkig man. Het appartement dat ik laatst voor een weekendje Parijs had uitgezocht kon dan ook niet stuk. De eigenaar, zelf een weekendje weg met zijn vriendin, bleek een documentairemaker en musicus. Overal in de woning lagen dvd’s, grammofoonplaten en gitaren. Ik was verkocht. Esther, de vriendin met wie ik het weekendje Parijs deed, was dat niet. ‘Creepy,’ zei ze terwijl ze de keuken inspecteerde en een pillendoosje met het etiket antidépresseur van het aanrecht pakte. ‘Too much information!’ Ze was ineens lyrisch over het pension dat we zojuist op de hoek van de straat hadden gezien. Was dat toch niet een beter idee? Ik was niet overtuigd. Totdat we de lift naar de begane grond namen. En met ‘lift’ bedoel ik een kippenhok waar ik en Esther nog net in pasten.
De deur stond op het punt te sluiten toen een iel mannetje zich naar binnen perste en zijn naar schimmelkaas walmende mond voor mijn neus parkeerde. ‘Airbnb?’ vroeg hij retorisch. ‘Très cool. Ik ben de buurman.’ Hij probeerde mijn hand te schudden, maar door het nijpende ruimtegebrek belandde zijn palm op mijn edele delen. Tot overmaat van ramp kon hij zijn hand nergens anders kwijt. ‘O, pardon!’ zei hij. ‘Dat is me nooit eerder overkomen!’ Een uur later namen Esther en ik onze intrek in het pension om de hoek. Op haar vraag wat me had overgehaald, antwoordde ik kortaf ‘Too much information.’ Of ik nu van airbnb ben genezen, wil je weten? Welnee. En waarom niet? Kijk, dát is nou privé.
