Turkije - Kopje thee?
In het uiterste noordoosten van Anatolië wacht een ander Turkije: geen drukke Méditerranée, maar de stille wateren van de Zwarte Zee. Geen witte zandstranden, maar een mystiek landschap van valleien, bergen en prachtdorpjes die smeken om meer bezoekers. Maar ook een lang onderontwikkeld achterland dat zich eindelijk los begint te schudden van armoede en strenge tradities. Columbus maakt een roadtrip en reist van kopje çay naar kopje çay, van bijzondere ontmoeting naar bijzondere ontmoeting.
Tekst Eefje Blankevoort, Fotografie Hanneke de Vries
‘Wie wil er nou geen maagd?’ Gids Sernak haalt zijn schouders
lachend op. Studentes Dilek en Sezin kijken hem ontzet aan. We zijn
vanochtend geland in Erzurum, de grootste stad van Oost-Turkije,
gelegen op zo’n bijna tweeduizend meter boven zeeniveau. Het is
zonnig en koud in het Palandöken skiresort dat hoog boven de stad
ligt. Op de pistes ligt nog een laatste beetje sneeuw, maar skiërs
zijn er vandaag niet. Aan de tafels naast ons in de skihut drinken
groepjes mannen raki en bier. Sernak bestelt een rondje thee. Dilek
en Sezin komen uit de kustplaats Trabzon, maar vertrokken hier
naartoe om bedrijfskunde en economie te studeren. We hebben hen
ontmoet op het terras van een café op de uitgestrekte campus van de
Atatürk Üniversitesi. Eigenlijk moeten ze hard studeren, maar omdat
ze vandaag geen colleges meer hebben, willen ze graag mee op tour
door de stad. Sernak vermaakt zich zichtbaar met de discussie over
de Turkse normen en waarden, de omgang tussen mannen en vrouwen en
de seksuele moraal. ‘Mensen in Erzurum zijn veel conservatiever dan
in Trabzon,’ vertelt Delik. ‘Daarom blijven we vaak liever op de
campus dan dat we de stad ingaan. Daar word je vaak lastig gevallen
door opdringerige mannen.’ Ze kijkt Sernak even plagerig aan. Met
haar weelderige geblondeerde haar en hippe kleding valt de jonge
studente op tussen de vrouwen gehuld in hoofddoek en palto – een
lange overjas – die het straatbeeld domineren. Dilek komt uit een
liberaal gezin. Ze geniet de vrijheid om te studeren en te werken
en heeft al jaren een vriendje met wie ze zich inmiddels heeft
verloofd. Maar dat ze geen maagd meer is, mag haar familie niet
weten. Ze maakt een snijbeweging langs haar keel. ‘Mijn vader en
broers zouden alles doen om de eer te verdedigen.’ Op haar
huwelijksdag zal haar vader Dilek – gekleed in een witte jurk met
een rode band als symbool voor maagdelijkheid – aan haar
toekomstige echtgenoot overhandigen. ‘Als een cadeautje,’ zegt
Dilek spottend.
Lees het volledige artikel in Columbus Magazine Editie 35
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.