Lkoedam

Turkije - Kopje thee?

Door: Columbus Travel

Thursday, September 06, 2012

In het uiterste noordoosten van Anatolië wacht een ander Turkije: geen drukke Méditerranée, maar de stille wateren van de Zwarte Zee. Geen witte zandstranden, maar een mystiek landschap van valleien, bergen en prachtdorpjes die smeken om meer bezoekers. Maar ook een lang onderontwikkeld achterland dat zich eindelijk los begint te schudden van armoede en strenge tradities. Columbus maakt een roadtrip en reist van kopje çay naar kopje çay, van bijzondere ontmoeting naar bijzondere ontmoeting.

Tekst Eefje Blankevoort, Fotografie Hanneke de Vries

‘Wie wil er nou geen maagd?’ Gids Sernak haalt zijn schouders lachend op. Studentes Dilek en Sezin kijken hem ontzet aan. We zijn vanochtend geland in Erzurum, de grootste stad van Oost-Turkije, gelegen op zo’n bijna tweeduizend meter boven zeeniveau. Het is zonnig en koud in het Palandöken skiresort dat hoog boven de stad ligt. Op de pistes ligt nog een laatste beetje sneeuw, maar skiërs zijn er vandaag niet. Aan de tafels naast ons in de skihut drinken groepjes mannen raki en bier. Sernak bestelt een rondje thee. Dilek en Sezin komen uit de kustplaats Trabzon, maar vertrokken hier naartoe om bedrijfskunde en economie te studeren. We hebben hen ontmoet op het terras van een café op de uitgestrekte campus van de Atatürk Üniversitesi. Eigenlijk moeten ze hard studeren, maar omdat ze vandaag geen colleges meer hebben, willen ze graag mee op tour door de stad. Sernak vermaakt zich zichtbaar met de discussie over de Turkse normen en waarden, de omgang tussen mannen en vrouwen en de seksuele moraal. ‘Mensen in Erzurum zijn veel conservatiever dan in Trabzon,’ vertelt Delik. ‘Daarom blijven we vaak liever op de campus dan dat we de stad ingaan. Daar word je vaak lastig gevallen door opdringerige mannen.’ Ze kijkt Sernak even plagerig aan. Met haar weelderige geblondeerde haar en hippe kleding valt de jonge studente op tussen de vrouwen gehuld in hoofddoek en palto – een lange overjas – die het straatbeeld domineren. Dilek komt uit een liberaal gezin. Ze geniet de vrijheid om te studeren en te werken en heeft al jaren een vriendje met wie ze zich inmiddels heeft verloofd. Maar dat ze geen maagd meer is, mag haar familie niet weten. Ze maakt een snijbeweging langs haar keel. ‘Mijn vader en broers zouden alles doen om de eer te verdedigen.’ Op haar huwelijksdag zal haar vader Dilek – gekleed in een witte jurk met een rode band als symbool voor maagdelijkheid – aan haar toekomstige echtgenoot overhandigen. ‘Als een cadeautje,’ zegt Dilek spottend.