Mozambique - Het aquarium van de wereld
'Nu!" De kapitein geeft het sein de speedboot te verlaten. Getooid met masker, snorkel en vinnen spring ik voorzichtig van boord. Onder water kijk ik, maar zie ik niets. Aan het heldere water zal het niet liggen. Vertwijfeld steek ik mijn hoofd weer boven water en kijk ik terug richting de boot. De bemanning staat synchroon een meter of tien over mij heen te wijzen. Okee, dat lijkt me duidelijk. Ik ga weer kopje onder en denk terug aan wat de kapitein me op het hart drukte. 'Blijf aan de zijkant, zwem niet naar binnen!’ Ik moest er een beetje om lachen, zwem niet naar binnen, ha. Het deed me denken aan een oude kinderfilm waar je werd opgegeten door een zeemonster en je met een veertje de binnenkant van de maag van het monster moest kriebelen om weer uitgespuugd te worden.
Fotografie Louise ten Have
Het aquarium van de wereld
Een paar dagen eerder in het Noorden van Mozambique
had ik ook al gedoken. Toen was ik bijna tegen een reuzenbaracuda
van 2,5 meter aangezwommen. Ik kon me zelf zien in zijn
zilverkleurige huid, en dan ben je, heb ik me laten vertellen, te
dichtbij. Deze pijlsnoek van het koraalrif met zijn superslanke
lijf heeft bij het open doen van zijn liefelijke bekkie een rij
tanden waar menig vis jaloers op kan zijn. En dan nog maar te
zwijgen van de verhalen wat zo’n beest je allemaal kan aandoen.
Maar goed. Er gebeurde niets, dus ik zwom weer verder. Verder zag
ik niet meer zulke grote vissen, wel grote hoeveelheden en vooral
buitengewoon prachtig koraal. Onaangetast, een voordeel van de
lange burgeroorlog die in Mozambique
heeft gewoed. Geen trawler die het in zijn hoofd haalde de
Mozambikaanse wateren binnen te varen. Stel je voor dat je zomaar
zou worden beschoten. Nee, dat risico werd voor de zekerheid maar
niet genomen.
Buitenstaanders waagden zich ook niet op het land trouwens. Daar
werd gevochten om de macht te krijgen. Behalve dat de mensen er
bloedig op los vochten ging het ook ten koste van de wildstand.
Moet je nagaan. In de jaren ’70 liepen er in het bekende Nationaal
Park Gorongosa ruim 3000 olifanten rond. Nu, een 17-jarige
burgeroorlog verder, die in 1992 eindigde, is de wildstand
praktisch nihil. Wat rest zijn een paar bejaarde manke exemplaren
die niemand wilde. Vrijwel al het wild was gestroopt en/of
opgegeten. Een olifant ipv een konijntje: wie kan het ze
verwijten.
Klik om te kijken of de papieren
editie of
de digitale
editie nog
beschikbaar is.
