Panama - Panamania!
Waarom zou je nog naar Costa Rica gaan, als het gras bij de buren in Panama écht groener is? En dan hebben we het niet alleen over de mangroves op de Bocas del Toro-eilanden, de palmstranden aan de Pacifische Oceaan of de koffieplantages in Boquete. Columbus maakte een roadtrip over de Panamericana naar de mooiste plekjes van Panama.
Tekst: Natascha van Aalst, Fotografie: Tom van der Leij
Panamania!
Het is zaterdagavond in Boquete, de zon is net onder en er hangt iets in de lucht. Het is niet de bajareque, de typische mistregen die de groene bergen met biologische koffieplantages iedere namiddag bezoekt en zorgt dat de koffie tot de lekkerste van Panama wordt gerekend. Nee, het is testosteron, dat in de steeds dieper donkerblauw kleurende lucht hangt! De plantagemedewerkers hebben vanmiddag betaald gekregen en na een week zwoegen op het land en in de koffiefabriek brandt het geld in hun zakken om uitgegeven te worden. Dwalend door Boquete’s hoofdstraat - langs een dulce bakkerijtje, een videotheek met een poster Misíon Imposible Tres en een bar waar de lokale drank seco rijkelijk vloeit - komen we overal laveloze Panamezen tegen. Veel hoeven ze daar overigens niet aan uit te geven, want ze missen een bepaald gen, waardoor ze al dronken zijn na twee slappe Soberana-biertjes - what’s in a name?
‘Holaaaaa chicaaa, de dónde eresss?’ Met dubbele tong tracht een man mijn aandacht te trekken in een kroeg achter het Parque de las Madres, terwijl hij steun zoekt bij de bar. Het is hilarisch om te zien hoe hier, omgeven door stapels bierkratten, zo’n vijftig Panamezen met blozende alcoholwangen zich in dezelfde staat bevinden. Buiten de kroeg staat een sip kijkend vrouwtje met haar twee kinderen te wachten tot hun man en vader zich vol heeft laten lopen tijdens het wekelijks terugkerende bacchanaal.
Met de kerststal op het dorpsplein op de achtergrond slaat de jolige sfeer om naar grimmig als de avond vordert. De mannen praten steeds luider, T-shirts gaan uit, er wordt met spierballen gerold en geld ingezet. ‘Arriba! Kom op! Knokken!’ Het is bijna aandoenlijk om te zien hoe twee latino’s, die misschien net een meter zestig lang zijn, elkaar na een Rocky-huppeltje te lijf gaan. Maar als onder aanmoediging van de omstanders de eerste neus begint te bloeden, beseffen we dat het menens is - en tijd om weg te wezen!
Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.
