Bolivia, Zuid- Amerika image
Lkoedam

Bolivia, Zuid- Amerika

Bolivia is vooral bekend van de llama’s en de poncho’s, van het Andesgebergte en de ijle klanken van de panfluit. De helft van Bolivia ligt echter een stuk lager en is grotendeels bedekt met tropische bossen. Moeder Aarde heeft in de Boliviaanse Amazone soms vreemde kostgangers.



Tekst Wim Kamerbeek, Fotografie divers



Pachamama is boos



“Je spreekt Spaans en Engels. Je bent een verstandige vent. Don’t worry; you’ll be fine,?? had Steve gisteren gezegd toen hij me aannam. Nu ik met Emmett op stap was om de laatste inkopen te doen voor we de jungle introkken, vroeg ik me ernstig af of ik wel ‘fine’ zou zijn en hoe lang ik dat zou volhouden. Emmett was een slanke vijftiger, pokdalig gezicht, spierwitte huid, bril, zwarte kleding, zware hoge schoenen. Emmett was als monteur ingevlogen door een Amerikaans houthandelbedrijf dat een kapconcessie in San Ignacio de Moxos had gekocht. Ik was aangenomen als tolk voor de vier Amerikanen die in een kamp in de jungle samen met zo’n tachtig Bolivianen bomen kapten voor de export. Ik zou de volgende dag met Emmett per lijnvlucht van Santa Cruz naar Trinidad vliegen en van daaruit met een privé-vliegtuigje naar San Ignacio. Ook voor een immigrant als ik was dat een fraaie toeristische rondreis. Van een miljoenenstad op de oostelijke savannes naar een departementshoofdstad (50.000 inwoners) in het Amazonestroomgebied in het noorden, naar een dorp (3.000 mensen) honderd kilometer in de jungle, naar een kampement nog dieper in de jungle met 84 bewoners.



Vandaag was ik al begonnen met werken door Emmett wegwijs te maken in Bolivia. De paar dingetjes die hij nog nodig had (sluitringetjes, duct-tape, pindakaas en een blikopener) hadden we allemaal zo gevonden, maar toen wilde hij een buitensportwinkel bezoeken om te kijken naar wapens. Hij had me verteld dat hij sluipschutter was geweest in de Vietnam-oorlog, dat hij veertig manieren kende om iemand te doden, dat hij een voorwaardelijke veroordeling had lopen in Oregon wegens een barbrawl, dat hij met toestemming van de reclassering naar Bolivia was gereisd, dat hij alcoholist was maar al vier maanden niks had gedronken, dat zijn gewelddadige vrouw hem achterna zat met koekenpannen en dat hij het liefst knutselde aan de zware dieselmotoren van grondverzetmachines en generatoren. Emmett was bovendien hardhorend geworden van alle motorgeluiden en hij sprak geen woord over de grens. Hij liet ook nog doorschemeren dat hij thuis tegen betaling mensen een ongeluk liet krijgen. Emmett was het materiaal waar Jerry Springer zijn beste shows uit brouwde en tot nu toe vond ik hem wel aardig, maar was ik ook buitengewoon op mijn hoede. Ik zette hem af bij zijn hotel. Mijn eerste werkdag had ik overleefd. Geen geringe prestatie.



Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.