Egypte - Prins op de Nijl
‘Singing a ja jippie jippie jee’, blèrt het jongentje dat aan ons roer hangt. ‘What country?’ had hij gevraagd en begon zonder op antwoord te wachten te zingen. We zijn net op weg met de felucca, de traditionele Egyptische zeilboot die je overal op de Nijl tegenkomt. De drukke kade van Aswan verdwijnt langzaam in de verte. De honderden riviercruiseboten die nog het meest weghebben van drijvende verzorgingstehuizen, sluwe handelaars (laat je niet misleiden door het bordje ‘No Hassle’ in de etalage) en massa’s toeristen in te korte broek en strakke truitjes laten we achter ons. Egypte is in veel opzichten het Torremolinos van het Midden-Oosten geworden. Maar daar in de verte, stroomopwaarts aan de Nijloevers hopen we nog een glimp van het onbedorven Egypte te vinden. Ik kan het jongentje nog net een zakje gummibeertjes toestoppen, -‘haribo macht kinder fro’, ook in Egypte,- dan laat hij los en is hij alweer op weg naar de volgende felucca, volgepakt met toeristen in knaloranje zwemvesten.
Fotografie Anoek Steketee
Prins op de Nijl
De vorige ochtend hadden we doorgebracht met het zoeken naar een
betrouwbare en leuke bemanning. Op de Corniche el-Nile, de
boulevard in Aswan
waar de rivierboten en felucca’s dicht op elkaar gepakt liggen,
ontmoetten we tientallen kapiteins. Anwar van de ‘Nilesun’, captain
Kiwi van de ‘Amsterdam’, Mustapha op zijn ‘Nubian Brincess’. De
meeste feluccakapiteins zijn Nubiers, de etnische minderheid die
oorspronkelijk in het gebied ten zuiden van Aswan
woont. Met de bouw van de High Dam in de jaren vijftig en het
ontstaan van het immense Lake Nasser –vernoemd naar de president
die opdracht gaf voor het monsterproject- verdween hun leefgebied
onder water. De Nubiers werden massaal verhuisd, de meesten naar
Aswan en de dorpen in de nabije omtrek.
Vele kopjes thee en gesprekken later waren we terecht gekomen bij
de ‘Jamaica family’, een bekende naam in Aswan. De Nubische
familie, die haar bijnaam dankt aan haar passie voor Bob Marley,
Rasta’s en Reggae, bezit zeven felucca’s. Wij zijn op weg met
kapiteins Hassan en Atta en kok Nasser. Hassan draagt een sjieke
djellaba, het lange, losvallende gewaad tot op de enkels dat veel
mannen hier dragen. Hij is vijfentwintig en leeft al zijn hele
leven op en rond de Nijl. Het zeilen leerde hij van zijn vader die
kapitein was op een felucca die dienst deed als pontje. Ook Atta
werkt al zijn hele leven op een felucca, eerst als knechtje, nu als
kapitein. Nasser vaarde tot tien jaar geleden met zijn vader op een
groot zeilschip. Van het koken voor zijn vader werd hij een begaafd
kok.
Klik om te kijken of de papieren
editie of
de digitale
editie nog
beschikbaar is.
