Zuid-Afrika & Botswana image
Lkoedam

Zuid-Afrika & Botswana

De tijd begint te dringen. Nog even en het is zes uur. Het tijdstip waarop elke dag de Zuid-Afrikaanse zon zakt met de onverbiddelijkheid van een guillotine. Dat lijkt niet erg, maar dit is the middle of nowhere, dit is de Kalahari-woestijn. En da’s geen plek om te verdwalen of te stranden. Er zitten inmiddels al uren op. Uren van jakkeren om maar voor het donker ergens een plek voor de nacht te vinden, de auto steevast achtervolgd door wolken stof alsof er brand woedt in de achterbak. Een rit voor slechte huwelijken. De onverharde wegen doen het chassis van de wagen zo hard rammelen dat elk gesprek bij voorbaat zinloos is.



Tekst Matthijs de Groot, Fotografie Louise ten Have



De cowboys van de Kalahari



Het landschap is onverminderd leeg en tot zo ver je kunt kijken opgetrokken uit rode zandduinen met kleine toefjes groen. Een uitgestrektheid die nietig maakt. En alles lijkt zo op elkaar dat je je voortdurend afvraagt of je niet in rondjes aan het rijden bent. Nergens een mens te zien, de laatste plaatsnaam zagen we honderd-nog-wat kilometers terug: Hot-as-hell. Een intrigerende naam, maar als de zon is ondergegaan daalt de temperatuur hier snel richting vriespunt en wie weet wat er allemaal in het duister rondsluipt. Nee, de tijd begint behoorlijk te dringen. Als de moed bijna in de schoenen begint te zakken doemt er een bordje op in de berm: ‘Gemsbokkie Plaashuis, guesthouse en boerderij van de familie Botma’. Poeh, da’s net op het nippertje.



De wagen komt tot stilstand in een wolk van stof. Als het ergste door de wind is weggevoerd blijkt er een man voor de oprit te staan die naar een boerderij leidt. Een grote, gespierde vent met priemende ogen die het bezoek van top tot teen minutieus en tergend langzaam opnemen. In zijn hand heeft hij een zware moersleutel en je ziet de spieren van zijn onderarm rollen als hij het zware stuk gereedschap heen en weer laat zwaaien. Uitnodigend is anders. Een beetje onheilspellend, eigenlijk. Wat muziek van Ennio Morricone erbij en je hebt iets dat verdacht veel lijkt op de openingsscène van een spaghettiwestern.





Klik om te kijken of de papieren editie of de digitale editie nog beschikbaar is.