Bert-Jan

IJsbeertoerisme bedreigd

Het Canadese stadje Churchill vormt al jaren dé basis voor ijsbeerbezichtigingen. Maar hoewel het 'ijsbeerspotten' in enorme toendrabuggies steeds populairder wordt onder toeristen, zal het steeds moelijker worden om de ijsberen in het wild tegen te komen.

Warmer klimaat

Vanwege het opwarmende klimaat komen de beren niet meer eind oktober, maar pas eind november naar de Hudsonbaai om op zeehonden te jagen. Hier jagen de ijsberen op zeehonden die uit de wakken komen om adem te halen. Omdat de baai op een later tijdstip dichtvriest, komen de ijsberen ook later. 'De jachtfase wordt korter, de hongerperiode langer', zei een WNF-woordvoerder.

Minder voedsel, minder nageslacht

Het Wereld Natuur Fonds (WNF) meet sinds dertig jaar het gewicht en de nakomelingen van de ijsberen en constateert dat het gewicht met gemiddeld 20 % is verminderd. 'Als de moeder niet meer zo veel te eten heeft, krijgt ze niet meer zoveel eicellen', aldus WNF-deskundige Stefan Ziegler. Dit heeft tot gevolg dat er minder drielingen voorkomen dan voorheen het geval was.

Tussensoort

Een ander gevolg van de klimaatverandering is dat het door het smeltende ijs moeilijker wordt voor ijsberen om te paren met soortgenoten. Doordat ze in de zomer hun habitat moeten verlaten om te jagen, komen ze in contact met verwante soorten. Hierdoor ontstaan er 'tussensoorten' zoals de 'pizzly', een mix tussen de ijsbeer (polar bear) en de grizzlybeer. Deze vermenging van genen zorgt echter voor een vermindering van de genetische diversiteit en voor een dilemma voor de jonge pizzly's. De ijsbeer voedt zich namelijk met zeehonden, maar de grizzlybeer kan niet zwemmen.