Op pad met Columbus Travel-fotografe Malou van Breevoort
Heb jij je weleens afgevraagd hoe het zou zijn om voor Columbus Travel op reis te gaan? Fotograaf Malou van Breevoort vertelt je over haar werk voor Columbus en haar recente reis naar de Telo-eilanden.
Kun je jezelf even voorstellen?
Mijn naam is Malou van Breevoort, ik ben al meer dan zestien jaar freelance fotograaf en ik ben werkzaam voor verschillende opdrachtgevers in zowel binnen- als buitenland. Voor Columbus Travel mag ik al meer dan negen jaar op pad. Ik zeg specifiek ‘mag’, omdat ik mijn beide passies hierbij vol in werking kan zetten, namelijk fotografie én reizen. Als ik voor Columbus reis, ga ik bijna altijd naar de meest avontuurlijke en vaak moeilijk bereikbare plekken die je uit jezelf niet snel opzoekt, maar waar mijn reishartje wel altijd net even iets harder van gaat kloppen.
Recent ben je voor Columbus op reis geweest naar een hele afgelegen eilandengroep in Indonesië. Wat maakte deze reis voor jou bijzonder?
Dat klopt, nog niet zo lang geleden ben ik met een collega naar de Telo-eilanden geweest, een eilandengroep ten westen van Sumatra. Om er te komen zijn schrijver Lars Anderson en ik ongeveer vier volle dagen onderweg geweest met zo ongeveer ieder denkbaar vervoersmiddel. Eenmaal op het hoofd eiland - als je denkt dat je er bijna bent - bleek dat ons nog een boottripje van meer dan vijf uur te wachten stond.
Normaal gesproken wordt een Columbus reportage van tevoren helemaal uitgestippeld en weet je als team ongeveer wat je te wachten staat. Maar omdat er bij de Telo-eilanden vooraf niets geregeld kon worden, hebben wij voor deze reportage volledig carte blanche gekregen van de redactie. Ter plekke moesten we dus zorgen voor beeld en verhaal, maar na de eerste dag wisten we direct al dat we goud in handen hadden. Telo is een memorabele verrassingsreis geworden vol spontane, gekke ontmoetingen met geweldige individuen op een ongelooflijk mooie afgelegen plek.
Wat vind jij de mooiste foto die je tijdens je reis gemaakt hebt?
Mijn mooiste beeld van deze trip? Tja, ik ben van origine een echte portretfotograaf die het liefst in iemands ziel kijkt. Voor Columbus maak ik ook veel portretten waar de persoon in kwestie weliswaar een belangrijke rol in speelt, maar waar de omgeving vooral het verhaal vertelt. Vanaf begin af aan wist ik dat surfers een hoofdrol zouden spelen in de reportage over de Telo-eilanden. Daar heb ik me qua fotografie dan ook op gefocusd.
Een van de beelden die ik zelf heel bijzonder vind, is het beeld van een lonesome surfdude, die vroeg in de ochtend over glibberige, moeilijk bewandelbare rotsen loopt op een van de vele eilanden. Met zijn board onder zijn arm is hij op weg naar een break ergens ver van mij vandaan terwijl krachtige golven om hem heen spatten. Met de zon iets van achter als extra drama qua licht en kleur, heb ik toen naar mijn idee een van de mooiste beelden gemaakt voor de Telo-reportage, een soort duotoon beeld van grijs en blauwtinten met de surfer in de verte.
Wat zijn jouw fotografietips voor mensen die naar tropische eilanden willen reizen?
Neem altijd en ik bedoel écht ALTIJD een polarisatiefilter mee, het liefst voor al je lenzen. De kleuren van de zee (turkooizen blauw), de lucht (hemelsblauw) en het intense groen van de palmbomen zullen hierdoor nog beter uitkomen. Daarnaast kun je eventueel voor je portretlens een ND-filter aanschaffen. Hiermee kun je zelfs als er veel licht is nog met een mooie onscherpte (open diafragma) in de achtergrond kunt werken. Een ander echt niet te missen item is een lenzendoekje. Naast het schoonhouden van je apparatuur na een gezellige stranddag, is er ook nog een andere reden om de doekjes mee te nemen: als je vanuit je hotelkamer met airco de tropische hitte induikt en je cameratas al meerdere uren in de kou heeft gezeten, kan het zijn dat op alle lenzen condens zit. Om dit snel er af te krijgen zonder krassen op je dure apparatuur te veroorzaken, zijn deze lenzendoekjes bijna onmisbaar.
Wat valt er te beleven op de Telo-eilanden?
De Telo-eilanden zijn een paradijselijk surfwalhalla. De reiziger die hierheen wil, gaat voor avontuur met de hoofdletter A. Je komt hier voornamelijk om te surfen in een prachtige bounty-achtige omgeving, ver, ver weg van de toeristenmassa. Als golfsurfen jouw ding is dan is dit de absolute holy grail.
Hoe moet je je voorbereiden en waar moet je als reiziger rekening mee houden als je naar de Telo-eilanden wilt reizen?
De Telo-eilanden liggen in de tropen en zijn bounty to the max. Qua kleding heb je daarom echt niet meer nodig dan een korte broek, wat t-shirtjes en een paar slippers. En vergeet je zonnebrand niet. Ik ben zelf een lichte reiziger, vanwege mijn camera-apparatuur heb ik negen van de tien keer ook niet meer ruimte in mijn tas. De Telo-eilanden zijn christelijk georiënteerd en ‘vakantiekleding’ is hier normaal, maar op Sumatra is men op publieke plaatsen zoals vliegvelden niet echt gediend van iets te ‘frivole’, niet bedekkende kleding. Dat respecteer ik natuurlijk door een dunne lange broek en een blouse met lange mouwen mee te nemen.
Daarnaast ga ik nooit weg van huis zonder een aantal sarongs in mijn bagage te gooien die ik letterlijk voor alles gebruik: draagdoek, handdoek, sjaal (tegen dat ene moment van kou of juist tegen de zon), deken, jurk, hoofddoek en wanneer nodig als kussen. Voor mij is dit absoluut het meest handige reisitem. Wat ook handig is om mee te nemen naar afgelegen gebieden is een klein hoofdzaklantaarn. De zon gaat steevast om zes uur onder in Indonesië en elektriciteit valt nogal eens uit, zeker op afgelegen plekken en dan is zo’n lichtje bijna onmisbaar.
Welke reis die je voor Columbus hebt gemaakt is je het meest bijgebleven?
In de afgelopen negen jaar tijd heb ik meerdere mooie reizen per jaar mogen maken voor Columbus die allemaal hun eigen speciale verhaal, gekkigheid of uitdaging hadden. Er zijn twee reizen die mij om totaal verschillende redenen écht zijn bijgebleven.
De eerste is reis is die naar Mustang in Nepal. Vooral onvergetelijk vanwege de zware reis. Door extreem koude weersomstandigheden maakten we een compleet gestoorde en soms ook best gevaarlijke roadtrip dwars door de Himalaya over niet bestaande wegen. Ons einddoel was Lo Mantang, de hoofdstad van Mustang, wat uit niet meer dan een paar stoffige straatjes bestond. Eenmaal op de top van een van de bergen rondom Lo, waren ze in een kleine tempelgrot met een Tibetaanse blaasceremonie bezig die we mochten bijwonen. Een ongelooflijk bijzondere en vooral magische ervaring. Die exacte plaats staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Naast Mustang zit Nimmo Bay resort, liggend op een eilandje boven Vancouver Island in Canada, ook in mijn geheugen gegrift. Nimmo Bay is een exclusief resort gebouwd op het water tegen een bergheuvel aan, midden in wildernis aan de westkust van Canada, waar je alleen kunt komen per helikopter of watervliegtuigje. Bij aankomst op deze bijzonder plek werd ons gevraagd wat we wilden doen, waarop wij ‘alles’ antwoordden. Nou, dat hebben we geweten.
’Alles’ was letterlijk écht alle registers opentrekken voor de avontuurlijke reiziger met een boven modaal zakcentje. Van helikopter drop-offs op hoge bergtoppen, tot snoeihard varen met de meest grote speedboten dwars door de ruige wildernis van de eilandengroep, exclusief lunchend op moeilijk bereikbare plekken genietend van magistrale uitzichten. Daarna kanoën langs de vele eilanden met dichte bossen waar al eeuwenlang niemand meer voet aan wal heeft gezet en als kers op de taart het zien van grizzlyberen in hun eigen habitat van wel heel dichtbij. De reis was waanzinnig en krankzinnig tegelijkertijd, maar bovenal onvergetelijk.
Je vindt de reportage over de Telo-eilanden in editie 83 van Columbus Travel. Hieronder kun je alvast een kijkje nemen.
