Cadeautje: het voorwoord van editie 81
De fonkelnieuwe editie ligt (bijna) bij de abonnees van Columbus op de mat. En op 14 mei is ie te koop. Kan jij niet wachten tot je hem in je handen hebt? Dat snappen we. Daarom kan je hier alvast het voorwoord van hoofdredacteur Mark Mackintosh lezen. Waarschuwing; hierna kan je helemaal niet wachten tot je het magazine in handen hebt.
Deze prachtige foto siert de cover van editie 81 Foto: Marilar Irastorza)
Born To Be Wild
Ik kan hem al van een afstandje ruiken. Zoet en misselijkmakend tegelijk. Onbeschrijflijk maar onmiddellijk herkenbaar. De dood. Het slachtoffer is een wildebeest, ook wel gnoe genoemd. Een jong mannetje. Plaats delict: Kakesio, aan de zuidelijke rand van het beschermde natuurgebied Ngorongoro in het noorden van Tanzania. Tijd van overlijden: tussen zes en zeven uur gisteravond. En de doodsoorzaak? Mesenga, de Maasai tracker met wie ik op wandelsafari trek, fronst zijn wenkbrauwen. ‘Levend uit elkaar gereten,’ constateert hij. ‘En het is zo klaar als een klontje wie de dader is.’
We kijken gefascineerd toe hoe gieren het karkas van de wildebeest — inmiddels gereduceerd tot een bloedige ribbenkast en een half opgevreten kop — verder toetakelen. Mesenga wijst op een aantal pootafdrukken in de grond. Ze lijken op die van een reguliere huis-, tuin- en keukenhond. ‘Maar zie je hoe er geen klauwen in de grond zichtbaar zijn? Een belangrijke aanwijzing.’ Een heel stuk verderop in het korte gras liggen keutels, die Mesenga nauwkeurig bestudeert. ‘Haar. Er zitten haren in,’ zegt hij. ‘Zo te zien van onze onfortuinlijke wildebeest. Hij is letterlijk met huid en haar opgegeten.’ Mesenga kijkt me triomfantelijk aan. ‘Geen twijfel mogelijk: we hebben met de met uitsterven bedreigde Afrikaanse jachthond, of wilde hond, te maken.’
Deze wildlife-ervaring had ik alweer tien jaar geleden, maar staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. Wat volgde was een opwindende zoektocht naar de roedel wilde honden waarvan de onfortuinlijke gnoe het slachtoffer was geworden. Ik moest er vaak aan terugdenken tijdens het maken van deze editie, waarvoor we de mooiste wildlifeervaringen weg van de massa in beeld hebben gebracht. Er zijn legio redenen waarom deze ervaringen zo’n diepe indruk maken op ons als mensen. Maar eentje is voor mij bijzonder krachtig: wildlife herinnert ons eraan nederig te blijven. We hebben als mensheid vaak het gevoel dat we heer en meester van de aarde zijn. Maar waar zouden we zijn zonder al onze technologie? Als we wilde dieren in hun natuurlijke omgeving zien, krijgen we een vriendelijke reminder van Moeder Aarde: we delen deze planeet met ontelbare andere wezens, die onze bewondering en respect verdienen.
Naast natuur hebben we deze editie ook volop aandacht voor bijzondere cultuur. Maak bijvoorbeeld kennis met de nomadische herders van de Karamojong in Oeganda en de grotbewoners van Cappadocië.
Ik wens je veel reisplezier!
Mark
Heb je de editie nog niet binnen? Gelukkig kun je hem bestellen in onze webshop! En kun je niet genoeg krijgen van wildlife? Dan is ons nieuwe wildlifeboek echt iets voor jou!
