Hogere wiskunde op de landingsbaan: dit betekenen de borden en symbolen
Denk jij ook altijd als je uit het vliegtuigraam kijkt dat het een wonder is dat de piloten wijs kunnen uit de voor jou wirwar aan borden en symbolen langs en op de landingsbaan? Het blijkt dat piloten dit ook niet altijd even makkelijk vinden!
Heb jij altijd al willen weten wat al die lijnen op de landingsbaan betekenen? (Foto: Ken Yam, Unsplash)
Kate Ascher legt in haar nieuwe boek The Way to Go uit wat je allemaal ziet voordat je de lucht in gaat. Wist jij trouwens dat ieder vliegveld zijn eigen specifieke regels heeft die samenhangen met de layout van het vliegveld? En iets anders waar je waarschijnlijk nooit bij stilstaat: vliegtuigen zijn niet bedoeld om te rijden en dit is dan ook vaak de grootste uitdaging van de piloot. Lijkt het taxiën het minst moeilijk aan het besturen van een vliegtuig? Bedenk dan maar eens dat een vliegtuig wel 70 meter breed is en een vliegtuig ook nog eens heel erg lang en zwaar is.
Goed terug naar de wirwar aan symbolen en borden, want dat is haast hogere wiskunde. Hiervoor is het ook handig om te weten wat voor een soort landingsbanen er allemaal zijn.
Visuele banen
Visuele banen worden gebruikt in kleine landingsbanen en bestaan meestal slechts uit een strook gras, grind, ijs, asfalt of beton. Er geldt hier dat de piloot zelfredzaam moet zijn. Ook is radiocommunicatie mogelijk niet beschikbaar.
Niet-precisie-instrumentenbanen
Niet-precisie-instrumentenbanen worden vaak gebruikt op kleine tot middelgrote luchthavens. Deze banen, afhankelijk van het oppervlak, kunnen worden gemarkeerd met drempelmarkeringen, aanduidingen, middellijnen en soms een 1000 ft (305 m) markering.
Precisie-instrumentenbanen
Precisie-instrumentenbanen, die te vinden zijn op middelgrote en grote luchthavens, bestaan uit een straalbaan, drempelwaarde, aanduiding, middellijn, richtpunt en 500 ft (152 m), 1.000 voet (305 m) / 1.500 ft (457 m), 2.000 ft (610 m), 2.500 ft (762 m) en 3.000 ft (914 m) touchdownstreepmarkeringen.
De markeringen
Sommige taxibanen zijn 1-richtingsverkeer, andere taxibanen hebben restricties voor spanwijdte of maximaal gewicht, enz. Soms staat dit alles aangegeven op borden, maar vaak moet deze informatie door de piloten van plattegronden van het vliegveld gehaald worden.
Op de grotere luchthavens kun je de volgende baanmarkeringen tegenkomen. Witte lijnen worden over het algemeen gebruikt voor de start en landingsbaan. Net als witte lampen (zowel langs de zijkant, als vaak ook op de middenstreep).
Gele lijnen worden gebruikt voor taxibanen. Deze taxibanen hebben soms verlichting langs de zijkant, deze is dan blauw. Ook de middenstreep kan verlicht zijn, bij taxibanen is deze verlichting dan groen. Alle lampen van een taxibaan bevinden zich in het asfalt.
Taxibanen hebben bovendien een naam die weergegeven wordt op gele borden. De naam kan een letter zijn, gecombineerd met een cijfer. Maar soms ook ‘inner’ of ‘outer’, met een richting North, East, etc.
Fijn om te weten: voor vertrek en voor de landing nemen de piloten altijd de route uitvoerig door, zodat ze niet voor verrassingen komen te staan.
Heb je nog niet genoeg gelezen over landingsbanen? Lees dan dit artikel over de engste landingsbanen ter wereld!
