Kamperen op z'n Zuid Afrikaans
West Kaap
Zuid-Afrika
Kymmie
Kamperen op z'n Zuid Afrikaans
Nadat we Oudtshoorn vaarwel hadden gezegd, maakten we ons gereed voor 3 nachtjes heerlijk kamperen aan de zee in Mosselbaai. Helaas kregen we bij aankomst op de camping slecht nieuws. We werden opgevangen door Amelia en Nathania die me mededeelden dat hun vader, Weeber, die dag plotseling met hartkwalen was opgenomen in het ziekenhuis. Hij kreeg diezelfde dag nog een onderzoek. Dit was niet alleen voor mij een domper maar voor de gehele camping. Hun vader is een bekend en geliefd persoon bij vele mensen. Ik heb hem leren kennen tijdens een aantal dienstreizen voor mijn werk.
Na een wat onrustige avond waarbij ik me toch wat ongemakkelijk heb gevoeld, werd het tijd om de omgeving eens rustig te gaan verkennen. De dames namen ons mee naar de haven waarbij we keus hadden uit 2 boottochtjes. Een rustige en een ietwat snellere. Of we die snellere aan zouden durven? Hell yeah! Zo spannend was het allemaal niet …toch?
Na een uurtje rustig cruisen over de wateren van Mosselbaai, begon de pret. De dames werden melig en begonnen mij voor de gek te houden. Het was de gewoonte om bij het verlaten van de boot de schipper een zoen te geven. Laat die kerel nou net niet de meest smakelijk man op de boot te zijn. Dames……!!!! Ik ben niet van gisteren!!
Na het aandoen van de reddingsvesten namen we plaats op de Waive Rider. De dames bleven ons met gniepige oogjes aankijken. Of we het al in onze broek deden? Zo erg kon het allemaal toch niet zijn? Luttele secondes na het vertrek verteld de stuurman doodleuk dat we vooral niet opnieuw moesten gaan zitten als we omhoog gelanceerd zouden worden door een golf. Uuuhhh……WAT??? De zee was wat ruw, dus die kans zou er zeker wel in gaan zitten. Mijn god zeg! Ik geloof dat ik nog niet eerder zo’n kick heb gekregen van een bootje als op dat moment. Dat je niet opnieuw moest gaan zitten bleek geen overbodige info te zijn. Omdat ik al bij de eerste golf niet in de gaten had dat we ruim een meter boven het water zaten, werd ik hier pijnlijk aan herinnerd. Een scherpe pijnscheut schoot door mijn onderrug. Ok, straks even opletten met uitstappen! Nu verder genieten! Djeeeez, wat ging die boot hard zeg!!
De meeste mensen hebben vast wel ooit eens een foto gezien van iemand met flubber wangen tijdens een vrije val met parachute springen. Nou, zulke wangen had ik ook. Met 100km/u sjeesde betrokkene over het water. Hetzelfde water waar we daarvoor nog zo vredelievend overheen gevaren waren met die andere boot. Dit water had duidelijk twee gezichten ;-) Na een rit van zo’n 20 minuten stapte ik voorzichtig de boot af. Mijn rug deed gelukkig niet zo’n pijn meer, maar mijn mondhoeken zaten wel aan mijn oren vastgeplakt. Thanks girlies, dit was een vette ervaring!! ’s Avonds terug op de camping kregen we te horen dat de operatie goed was verlopen. Hij zou tot de volgende dag in slaap gehouden worden.
Kamperen in Zuid Afrika lijkt grotendeels wel op ons kamperen. Echt heb ik nog nooit zo luxe erbij gezeten op een camping als hier in Mosselbaai. Je koelkast meenemen naar de camping is nog niet eens zo heel vreemd. Je tv ook niet en zelfs al zou je een magnetron mee op sleeptouw nemen dan zou nog niemand je raar aan staan te kijken. Wel als je de rest van de huisraad meeneemt. Een giga diepvries, koelkast, wasdroger, kastjes en zelfs aan een ijsblokjesmachine ontbreekt het niet. De douches en toiletten zijn super netjes en worden zowat iedere 5 minuten schoongemaakt voor mijn gevoel.
Wat ons ook verbaasd zijn de tijden waarop de camping “leeft”. Om 22:00 is het bijna overal al stil en donker. Maar daar staat tegenover dat het er om 06:00 al volop leeft. Even wennen voor ons ;-) Wat nog meer wennen is, is het weer. Wij overal roepen dat we goed tegen de kou kunnen omdat we uit Nederland komen. Nou, niets is minder waar. Ik geloof dat wij als een van de eerste op de gehele camping ’s avonds al in lange mouwen en pijpen zaten. Brrr, wat ging het hard met de temperatuur als de zon eenmaal onder was. Zulke bikkels waren we dus blijkbaar niet.
Nog een puntje van wennen, overal kerstversiering zien hangen terwijl iedereen in een korte broek en t-shirt loopt! Mijn hormoonhuishouding zei dat er iets niet klopte. De combi kerstartikelen en 25 graden werd hem niet. Ik kon het niet plaatsen. Hoelang ik ook naar de vele kerstballen keek, een echt kerstgevoel kreeg ik er niet van. De radiozenders deden ook al geen moeite. Luid klonk er een “Good Vibrations” van the Beach Boys uit de boxen.
Die middag kregen we een heuglijk telefoontje van Tina, Weebers vrouw. Haar man was wakker en had o.a. naar me gevraagd. Of ik die middag naar het ziekenhuis wou komen. Met een dubbel gevoel ben ik die kant op gegaan. Een gevoel van, dit klopt niet. Iemands man bezoeken na een openhartoperatie op de IC terwijl de familie heb amper gezien heeft. Maar ook een gevoel van, gelukkig het gaat goed met hem! Het bezoek heeft me goed gedaan. Hij zag er goed uit! En was als vanouds alweer grapjes aan het maken met de verpleegsters. Een aantal collega’s van mij kon ik gelukkig berichten dat de operatie succesvol verlopen was. Zij kennen hem net zo goed als mij en heeft bij vele van ons, net als vele op de camping, een apart plekje in ons hart.
Met een gerust hart zijn we de volgende ochtend naar Kleinmond gereden.
Foto's
