Deze tijgerin in Tiger Canyons heeft vroeg in de morgen de schaduw al opgezocht. Achter haar is goed te zien dat de laagstaande zon het riet in een gouden glans zet.

In Tiger Canyons zijn de tijgers groot geworden met auto's in de buurt. Ze trekken zich er niets van aan. Het is ook lekker rustig kijken. Meestal sta je met één auto bij een tijger. Heel anders dan de gekte die we soms in India mee maakten.

Dit vrouwtje is een jaar of 6. Ze heeft geen jongen, want anders komen er te veel op het beperkte grondgebied. Binnenkort (soms is dat een rekbaar begrip in Afrika) worden de 30 km2 die het park nu voor de tijgers heeft vergroot. Naast de grond is vooral het hekwerk (stevig, elektrisch en 3,5 meter hoog) een zeer grote kostenpost. Daarnaast eten tijgers best veel en dat loopt in de papieren. Enkele dagen voor wij er waren was er een groep gnoes ingebracht. Toen wij er waren was die groep al drie leden kwijt.

Hopelijk gaat het steeds beter met de tijger. Vooral in India zijn ze kwetsbaar voor stropen en het verdwijnen van hun gebied door de oprukkende bewoning. Volgens zeggen gaat (of is al) India China voorbij als het land met de meeste mensen. De tijgerparken daar zijn nog steeds niet omheind, maar het aantal conflicten met mensen neemt snel toe. Hopelijk komt men met een oplossing en is de extra genenpoel van John Varty in Tiger Canyons niet nodig. Voorlopig genieten wij echter zeer van deze plek.