Elementen
Oost-Kaap
Zuid-Afrika
Martinatsea
Elementen
Martin… Martin!! Martin it’s quarter to 12, strong winds over deck and heavy showers, you may need a jumper! You are awake? Ik mompel wat van yes terwijl ik kompleet tegen mijn stormplank geplakt lig. Bij de eerste stap uit mijn kooi vlieg ik bijna de hut uit omdat het schip een haal maakt, 30° helling is niet bijzonder.
Waren we vorige trip nog onder de indruk van Imani, deze trip tikt de windmeter ook een paar keer de 48 knopen wind aan, met muren van water om ons heen. Terwijl we dichter naar de evenaar komen wordt het eigenlijk alleen maar kouder, nouja koud, 15 graden is fris wanneer je verwent bent met 25/30 graden. Najaar rond Zuid Afrika brengt stevige westen winden met zich mee en zodoende proberen wij tevergeefs met een dwarsgetuigd schip op te kruisen richting de kaap. Met een afgelegde afstand van 180 mijl per dag bleken we uiteindelijk 45 mijl de goede kant te hebben afgelegd. Dat schiet niet op.. Motor aan en tegen de wind in hakken is echter ook geen optie omdat de kans op schade aan het tuigage dan te groot wordt..
De meeste wind komt mee met de regenbuien, die zijn gelukkig goed te zien op de radar en zo zijn we er meestal op tijd bij om zeil weg te halen. Harnas aan, zakken leeg, klauteren, zeil in je gezicht, vechten met zeil, samen grijpen, fatsoeneren en vastbinden, klauteren en wanneer je aan dek staat beseffen dat je eigenlijk vergeten bent om daarboven om je heen te kijken, te genieten van de elementen waar je mee speelt. Alles went en de dagen zijn bijna niet te onderscheiden. Maandag? Woensdag? Zondag? U zegt het.
Slingerend onder kaap Agulas door -wat trouwens het echte zuidelijkste puntje van Afrika is- belanden we op een zekere vrijdag de (23e) in een Zuid Afrikaans café met vast wal onder onze voeten. Wanneer ik voet aan wal zet besef ik, dat ik met deze stap met mijn 21 jaar oud al in de gelegenheid ben geweest om mijn voetdruk achter te laten op alle contigenten die de aardkloot te bieden heeft. Dan maar into space? Volgens Wubbo Ockels, de eerste Nederlandse astronaut die een stukje met ons meevoer, is er daar buiten niets van betekenis maar moeten we meer waarde hechten aan onze aardbol. Als dagelijks het sleepnet uit het water komt, wordt dat nog maar eens bevestigd. Dit net vist geen vis maar plastic van het water oppervlak, alhoewel de meningen er over verdeeld zijn vind ik een jampot vol kleine plastic deeltjes een grote hoeveelheid, opgevangen door een netje van 10 bij 10 cm. Hoeveel drijft er dan wel niet in de oceaan?
Met Valsbaai en Simons Town achter ons komt een vuurtoren in zicht die 3 flitsen helder wit licht over het water spuwt. Cape of Good Hope. Uiteindelijk een kaap als geen ander, maar toch eentje die afgestreept kan worden. We ankeren in Houtbaai om diverse gasten op te halen die een dagtocht richting Kaapstad meevaren. Een hartelijk ontvangst op de kade met veel oranje, muziek en dansende mensen.. Lastig om niet afgeleid te worden achter het roer. Kaapstad is nog zo’n stad waar de Nederlanders hun geschiedenis hebben achter gelaten. Kijken of ik over 5 dagen een beetje Africans kan praat.
Martin
Foto's
