Een angstig moment tussen de olifanten
Oost-Kaap
Zuid-Afrika
Kasangua
Een angstig moment tussen de olifanten
Ik zal even een korte situatieschets geven:
We waren met 3 jeeps op pad in Shamwari game reserve.
Wij zaten met een bevriend echtpaar en hun dochter van 7 en ons nichtje van 11 in de open jeep en over de 2 andere jeeps verdeeld zaten familieleden (waaronder de ouders en broer van mijn nichtje) en vrienden. Onze reisgenoten waren nog nooit op safari geweest.
“Ik zie een hele grote olifant, een mannetje”, roept de gids, “daar gaan we naar toe”.
En weg is hij, de berg af. Op naar de olifant.. Mijn nichtje had ’s morgens verteld dat ze graag een olifant wilde zien, dat was haar lievelingsdier. We hadden ’s morgens al een groepje olifanten gezien, dat was al heel indrukwekkend en behoorlijk dichtbij. De gids had ons toen het een en ander over het gedrag van de olifanten uitgelegd.
Dus toen we ’s middags naar de grote olifant toereden, was het weer spannend, zeker voor mijn nichtje.
Toen we in de buurt van de olifant kwamen, zagen we de jeep waarin ook familie en vrienden zaten, boven aan een smalle, holle weg staan. Zij hadden de olifant ook gezien en stonden daarboven te kijken. Onze gids reed de holle weg voor de helft op en bleef daar staan en zette de motor af. Op dat moment zagen we naast ons in de struiken een aantal olifanten staan op nog géén meter afstand. De gids vertelde ons héél rustig te zijn en geen foto’s meer te maken omdat het klikken irritatie kon opwekken bij de dieren. De 3 mensen die aan de linkerkant in de jeep zaten moesten heel rustig aan de rechterkant bij de ander op schoot gaan zitten. De 2 kinderen zaten voor in de jeep, achter de gids. Mijn vriendin en ik zaten in het midden en onze partners zaten achterin. Net toen we naar rechts “verhuisd” waren, kwam een olifant met nog een heel klein jong erbij uit de struiken en ging pal achter de jeep staan. Dichterbij kon écht niet. Het kleintje begon meteen bij de moeder te drinken, geweldig om te zien, maar ik vond het wel héél close, zeker toen mama eens met haar tanden tegen de jeep tikte. We konden dus niet meer weg. In de tussentijd kwam ook de jeep, waarin de ouders en broer van mijn nichtje zaten, aangereden en die bleven onder aan het pad staan en zagen dus alles gebeuren. We zagen de andere olifanten ook één voor één uit de struiken komen, vóór en achter de jeep en ik kreeg het al Spaans benauwd, moet ik heel eerlijk zeggen. De kinderen vonden het doodeng, maar bleven gelukkig heel rustig, mede dankzij de gids die zelf heel rustig bleef en de kinderen kalmeerde. De olifanten schuurden met hun lijf tegen de jeep toen ze langs liepen, zó smal was de weg. De jeep voor ons was inmiddels al vertrokken. En jawel, daar kwam de matriarch de berg af. De gids vertelde ons heel zachtjes dat als de matriarch vaststelde dat wij geen gevaar vormden, we veilig waren. En wij dus maar hopen….En daar kwam ze, je hoorde en zag haar huid tegen de jeep aanschuren,. Halverwege de jeep, waar ik eerst gezeten had, bleef ze staan. Met haar kleine oogjes keek ze de jeep in en als ik was blijven zitten waar ik eerst zat, had ik de slagtand gevoeld! Ze heeft zo een minuut of 2 gestaan, voor mijn gevoel leek het een half uur, en liep toen verder. Maar het gevaar was nog niet geweken, we konden nog steeds niet weg omdat de olifanten nog veel te dicht achter de jeep stonden. Er waren diverse kleine olifantjes bij. We telden er toen al 13 in totaal. Op een gegeven moment hoor ik mijn partner heel zachtjes zeggen: er zit een olifant met z’n slurf aan mijn rug! Ik keek voorzichtig om en zag nog net de slurf omlaag gaan! O jeetje, wat was dit eng. Er was één olifant met jong erbij die heel nerveus deed; klapperen met de oren en met haar voorpoot schrapen over de grond. Op een gegeven moment pakte ze een steen van de grond en wierp die achter zich op de grond. Deze olifant stond toen het dichts bij de jeep, de rest was al een beetje verder gelopen. Op het moment dat ook deze nerveuze olifant zich omdraaide en verder liep, besloot de gids om toch maar te vertrekken. We moesten nog even blijven zitten waar we zaten. “Nu hebben we wel een wijntje verdiend” zei hij. En gelukkig maar dat we geen 2 tellen later gegaan waren, want we waren nog maar nét boven aan het pad, toen we volgens mij allemaal tegelijk van rechts een boos en bronstig mannetje aan zagen komen rennen!! Hij was flink “in must” wat je goed kunt zien aan het vocht achter z’n oren. De gids gaf flink gas en reed snel van het pad af. Een stukje verder stopte hij en jawel, de olifant liep het pad af waar wij juist omhoog waren gekomen! Poeh, poeh, wat waren we allemaal opgelucht dat we daar weg waren. Want anders hadden we tussen hem en de vrouwtjes met jongen gestaan en dat leek me niet zo’n geweldig idee! Ik vroeg de gids wat er gebeurd zou zijn als we daar nog gestaan hadden. Volgens mij was hij heel tactvol toen hij zei dat er waarschijnlijk niks gebeurd zou zijn, maar dat de olifant wel eens aan de jeep getild zou hebben. Nou, noem dat maar niks! En zeker niet als je ook nog eens berg-op staat en zo’n kolossaal mannetje aan de voorkant van de jeep. We zijn in ieder geval heel opgelucht naar het kamp gereden en mijn nichtje hoefde de rest van de safari géén olifanten meer te zien!
Foto's
