Dag 7 in St Lucia safari Hluhluwe iMfolozi
Dag 7 in St Lucia safari Hluhluwe iMfolozi
04.00 uur vrolijk ging de ringtone wekker van Paulien dr BB af. Wij werden er op dat moment alleen eventjes niet zo vrolijk van. Het was wel erg vroeg! We hadden dan ook wel even nodig om “echt” wakker te worden. Zonder veel te zeggen kleden we ons aan, pakte onze spullen en om klokslag 5 uur stond er een Jeep voor de deur.
Deze keer een vrouwelijke gids. Het was een uurtje rijden naar Hluhluwe (zeg: sloesloewie) Imfolozi park.
Om 6 uur zou de “gate” opengaan voor publiek. We waren maar wat blij met onze jas. Gelukkig kon een gedeelte van de jeep dichtgemaakt worden met plastic. Even na 6-en reden we dan eindelijk het park in. Spannend. Zeker als je bedenkt dat dit gebied enorm groot is. Ruimte genoeg voor de dieren om ook ergens anders te vertoeven zonder de verstoring van mensen. Het is dan ook heel raar als je na 10 minuten al de eerste dieren ziet. Buffels! We gingen op zoek naar een groep leeuwen die in dit gebied de afgelopen dagen was gesignaleerd……. Helaas geen leeuwen. Maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben namelijk een heleboel andere dieren gezien. Het is zo gek dat je in zo’n groot gebied zoveel dieren kan tegenkomen. Echt te bizar voor woorden. En zolang je ze met respect behandeld en hun de keuze geeft of ze jou kant op komen ja of nee maakt het ze blijkbaar niks uit. Door de bewolking konden we helaas niet genieten van een ochtendzonnetje. Dit maakte het foto’s maken weer een stukje lastiger.
Ik ga niet beginnen met alle dieren die we hebben gezien. Dan ben ik morgen nog bezig. Hahahaha. Na een poosje rond gereden te hebben deden we een bijzondere waarneming; The African Wild Dog / Afrikaanse wilde hond. Zelfs de gids had nu een bijzondere waarneming. En dat terwijl ze zo’n 300 dagen per jaar doorbrengt in dit park. Dus ook zij pakte haar camera erbij. Wilde honden zijn schuw en laten zich niet veel zien. En deze vonden het vandaag blijkbaar wel prima, want ze waren gewoon langs de weg aan het relaxen. De Afrikaanse wilde hond heeft een sterke, herkenbare geur. En dat was inderdaad te ruiken.
We reden verder en na een uitgebreide stop bij een aantal giraffen deden we de volgende bijzondere waarneming. Dit was echt zo vet! Witruggieren in grote aantallen op een grasveld vlak langs de weg. En waar gieren zijn is ook vaak een kadaver of de restanten ervan. En inderdaad, wat bleek nu, er was ook een gevlekte hyena met een been van een dier aanwezig. Daar zat deze lekker aan te smikkelen. Het zag er niet echt smakelijk uit. En dat met een nuchtere maag….. Wat ook niet echt hielp was het feit dat deze hyena gewond was. Hyena’s pakken namelijk graag een deel van de prooi van leeuwen af. En dat was deze keer niet helemaal vlekkeloos verlopen. De hyena mocht blij zijn dat hij nog in leven was. Z’n oor was er af en hij had verwondingen op z’n rug. De gieren zaten nu te wachten op de left-overs van de hyena. Bij deze Witruggieren zaten ook 2 gieren van een ander soort. En dat was de echte bijzondere waarneming, want ook deze soort Oorgieren genaamd wordt bijna nooit gezien. Voor ons was de hele setting bijzonder. En dat rond de klok van 8 uur. Bizar gewoon!
“Over gieren wordt altijd gedacht dat dit vieze vogels zijn, terwijl dit helemaal niet waar is”, zo verteld de gids; “Ze zijn juist erg schoon. Ze ruimen de restanten van kadavers op en wassen zichzelf wel zo’n 12x per dag. “
Na deze bijzondere taferelen gingen we een plekje zoeken voor een ontbijt. Midden tussen de dieren. Op de achtergrond een nijlpaard en aan de andere kant de gieren met de hyena. Dat is wel apart. We kregen uiteraard instructies dat we niet richting het nijlpaard mochten gaan en als ze een teken gaf moesten we direct de Jeep weer in. Gelukkig was dit allemaal niet nodig en konden we genieten van een rustig ontbijt midden in de bush bush.
We reden na het ontbijt weer verder en hebben heel veel dieren gezien. Bijzonder en spannend waren ook de olifanten. We zagen ze van links uit de bush aankomen en hadden duidelijk het plan om de weg over te steken. Olifanten kunnen gevaarlijk zijn, dus we moesten erg stil zijn. De gids wist precies wat ze wel en niet kon doen en gaf de olifanten genoeg ruimte om over te steken. Op hun route zag je bomen knappen als luciferhoutjes.
Gelukkig kwam het zonnetje er nu ook bij. Het werd ook gelijk warm. Tussen de middag kregen we een Afrikaanse Braai (BBQ). Dit smaakte prima. We vervolgden onze route door het gebied. Bij de impala’s konden elk moment jonge kalfjes geboren worden, dus we moesten ook uitkijken naar jonge impala’s. En ja hoor, we vonden er een. Die was waarschijnlijk vanochtend nog geboren. Vers van de pers dus. Wanneer het regenseizoen begint (dat is nu in de zomer), worden alle jongen vrijwel tegelijk geboren. Dit is een vorm van verdediging van de impala’s tegen de leeuwen en andere roofdieren. Doordat het aanbod zo groot is, kan een groot deel van de jongen de zo gevaarlijke eerste maanden overleven. De helft van alle jongen zal in de eerste weken gegrepen worden door een roofdier. Daar moet je toch even niet aan denken als je zo’n schattig jong diertje ziet.
De dag vloog voorbij. Voordat we het wisten reden we alweer terug. We gingen snel even wat eten. Eenmaal thuis gekomen gingen de darmen van ons in luid protest en hadden we een abonnement op de wc. Morgenochtend staat er nog een bootcruise gepland, dus vroeg naar bed leek ons geen verkeerd idee. Hopelijk zijn we morgen weer opgeknapt.
Greetttzzz Trudy