Ndando's Zulu bruiloft

Door: MarloesAfrica

Geplaatst op Sep 27, 2010

“Natuurlijk kom ik, we willen je bruiloft voor geen goud missen !” antwoord ik mijn lieve Zulu vriendin Ndando. Ze heeft me al 3 keer gebeld om te vragen of ik echt kom. Het is voor haar een grote eer als er ook blanke vrienden naar haar feest komen. De ceremonie vindt plaats vlak bij haar huis op een stralende zondag, eind augustus. Samen met man Robert, zoontje Jonathan en vriendin Michelle rij ik naar Ndando’s huis. Onderweg heb ik steeds het lied” it’s a nice day for a white wedding” van Billy Idol in mijn hoofd. Geen idee waarom want het wordt uiteraard geen westerse bruiloft en het enige “witte” zullen we waarschijnlijk zelf zijn ! De ceremonie wordt gehouden op een groot open veld vlakbij haar huis. Terwijl we uit de auto stappen horen we in de verte luid tromgeroffel en zien een stoet mensen aankomen. Als ze dichterbij komen zien we dat het alleen vrouwen en meisjes zijn. Ze zijn traditioneel gekleed en dragen een lange rok gemaakt van de huid van een koe. Rond hun middel hangt een ceintuur die vol geborduurd is met kralen in diverse kleuren. Hun bovenlichaam is ontbloot en boven de borsten hangt een soort band die ook versierd is met gekleurde kralen. Ndando heeft als enige een geelachtige doek over haar schouders gedrapeerd die haar borsten gedeeltelijk bedekt. Het ziet eruit als een soort zeem. Later horen we dat dit de binnenkant is van de maag van een koe en een geschenk van haar mannelijke familie leden ! Om hun hoofd hangt ook een band die versierd is met kralen. Er zijn zes vrouwen die, op de geelachtige doek na, hetzelfde zijn gekleed als Ndando. Er achter loopt een grote groep jonge meisjes die allen korte kleurige rokken dragen die versierd zijn met kralen. Ook hun bovenlichaam is ontbloot. In de Zulu cultuur hebben blote borsten absoluut geen enkele erotische betekenis en zijn alleen functioneel voor het voeden van baby’s. Voor hen is het zeer vreemd dat wij westerse vrouwen een lange broek dragen. Ze zeggen dan ook vaak gekscherend dat wij niet weten of we een man of een vrouw willen zijn ! Een korte broek is al helemaal uit den boze want als getrouwde vrouw mag je absoluut nooit je bovenbenen laten zien. En zo kijken we dus soms vreemd naar elkaar !
We volgen de groep vrouwen naar het open veld waar we aan de zijkant een plaats zoeken en zij in het midden blijven dansen. De naam van de ceremonie is “Umkhehlo”, wat “voor” bruiloft betekent. Het is dus nog niet de echte bruiloft ! Deze ceremonie is wel een belangrijk onderdeel van de bruiloft want vandaag is het officiële afscheid van haar familie. Tijdens de ceremonie maakt ze duidelijk dat ze klaar is om haar familie te verlaten en bij haar aanstaande echtgenoot te gaan wonen. Hier is ze uiteraard blij om maar ook een beetje verdrietig en daarom kijkt ze heel ernstig en is haar blik op de grond gericht.
Plotseling horen we weer hard tromgeroffel, vergezeld van het luide getoeter van vuvuzela’s. Het zijn de mannen die arriveren ! Sommigen zijn gekleed in traditionele kleding en dragen een soort rok die gemaakt is van de huid van koeien. Deze is versierd met de staarten van diverse dieren. Andere mannen dragen een pak. Ze nemen plaats aan de zijkant van het veld waar de vrouwen nog steeds aan het dansen zijn. Inmiddels hebben Ndando en haar zes bruidsmeisjes allemaal een speer in hun hand waarmee ze heel langzaam in de richting van het publiek dansen. Als ze daar aankomen geven ze de speer aan iemand die deze dan aanpakt en met ze mee terug danst naar het midden van het veld. Daar wordt de speer, vergezeld van een cadeau, weer terug gegeven. Soms is het geld, wat wordt bevestigd aan de kralen band om haar hoofd, maar ze krijgt ook veel dekens.
Terwijl ze in onze richting danst zie ik haar stiekem glimlachen. Dichterbij gekomen geeft ze mij vol trots haar speer. Samen met kleine Jonathan (2jaar), die mag helpen om de speer vast te houden, dans ik met haar terug naar het midden van het veld. Nadat we haar ons cadeau hebben gegeven blijven we nog even mee dansen en moeten dan helaas weer terug naar ons plekje in het publiek. Wat een bijzondere ervaring !!
Het dansen gaat nog uren door maar het blijft bijzonder om er naar te kijken. Je krijgt niet vaak de gelegenheid om deel uit te maken van zo’n bijzondere ceremonie. Aan het eind van de middag verplaatst iedereen zich langzaam naar een grote tent waar er op lange tafels traditioneel Zulu eten staat. Er is “putu” (een soort puree gemaakt van maïs meel),kool en kip met saus die op jus lijkt. Het is ontzettend gezellig en er hangt een hele vrolijke sfeer. Zelfs Ndando mag weer opkijken en heeft een grote lach op haar gezicht. Steeds meer mensen willen een praatje met ons maken. Soms in het Engels en andere keren in Zulu. Samen met drie buitenlandse meisjes, die als vrijwilligers werken, zijn we de enige blanken. Ze vragen steeds aan Robert waar hij vandaan komt. Als hij in Zulu antwoord dat hij vlakbij woont zijn ze allemaal heel verbaasd. We realiseren ons dat Robert, uit de honderden aanwezigen, de enige blanke Zuid-Afrikaan is.
Ook Ndando komt met een grote lach op ons afgelopen en vraagt hoe we het vonden. We zeggen dat het fantastisch was om erbij te zijn en dat we niet kunnen wachten tot de volgende en “echte” bruiloft !