Bijzondere overnachting in het Krugerpark

Door: Agrotewal

Geplaatst op Jan 17, 2017

Soms heb je dagen in het Krugerpark dat het wild zich niet laat zien. Na uren turen hebben we alleen uit de verte wat antilopen gezien, verder helemaal niets. Onze overnachting is er eentje waar we veel van verwachten. Het is dus helemaal niet erg dat we onze eerste olifant pas zien bij een soort archeologische site die bewaakt wordt door een ranger. De man wil wel uitleg en een rondleiding geven, maar eerst verjaagd hij al handenklappend het enige grote wild van de dag. Grr dat had echt niet gehoeven, ik had wel een andere foto willen maken dan de kont van een verdwijnende olifant.

Bij het uitzoeken van een overnachtingsplek in het Krugerpark ging mijn hart sneller kloppen bij het lezen van de omschrijving van Sable dam. Zo staat er dat deze sleepover hight alleen voor een paar gelukkigen kan worden gereserveerd. Deze happy few krijgen een echte Afrika ervaring. Hoor de leeuw brullen, terwijl de hippo’s scharrelen langs de waterkant. Dat trekt me meteen over de streep. Brullende leeuwen, wilde honden en olifanten die komen drinken bij het meertje. Wie wil dat nou niet. En nog betaalbaar ook, niet onbelangrijk voor ons.

Goed voorbereid melden we ons rond een uur of vijf bij Palaborwagate, waar je de sleutel en de slaapspullen op kunt halen. De vogelkijkhut die overdag voor iedereen toegankelijk is, verandert na 17.30 in een eenvoudig onderkomen voor ongeveer 10 mensen, die op een opklapbed kunnen slapen. Eerst de auto maar op het terrein zetten, binnen de omheining van de hut. Het wordt al donker en erg koud, we trekken snel twee stretchers van de wand en zoeken onze zaklantaarns. Het avontuur kan beginnen.

Vol verwachting, met wie we deze machtig mooie plek gaan delen, kijken we regelmatig naar buiten. Maar er is niets te zien of te horen. Het is donker, geen koplampen die het duister doorbreken. We hebben wat te eten meegenomen en kijken nog eens vol spanning naar buiten, niets.
Deze nacht zijn we hier helemaal alleen. Geen wilde dieren en ook geen andere mensen.

De toilet en een tank met water, om wat te poedelen staan meer dan honderd meter verderop. Je loopt over een soort verhoging en kijkt zo over de omheining naar het uitgestrekte park. Ik kan je verzekeren dat mijn hart sneller sloeg. In het donker is het onmogelijk om te zien of roofdieren zich verschuilen om een argeloze reiziger te verschalken. Dan begint het wachten, met een grote lantaarn zoeken we de omgeving van het water af. Na uren verkleumt over het water kijken, duik ik onder de dunne dekens.
Dat valt vies tegen, de harde wind komt door alle kieren en gaten en voor het eerst in Zuid Afrika heb ik het ijskoud. Met een dik fleecevest aan, mijn spijkerbroek en een sjaal, doorsta ik klappertandend de nacht. De wekker staat op 4 uur, maar ver voor die tijd moet ik weer naar de toilet.

De tocht is griezelig, alleen een streep licht van mijn kleine zaklampje dat veel insecten laat zien. Ik blijf op en gewikkeld in een deken zie ik langzaam de dag aanbreken. Dan doorbreekt een scherpe harde kreet de stilte. Zou er dan eindelijk een wild beest water komen drinken?

Ik tuur door de kleine opening en schrik me rot als er een geelsnaveltok naast me gaat zitten op de vensterbank. Deze hondsbrutale vogel is het enige levende wezen wat ik op deze wonderbaarlijke plek zie.

Een ervaring rijker leveren we heel vroeg in de morgen de sleutel en de spullen weer in bij Palaborwagate.