Hobbel de hobbel - Op Safari
Krugerpark
Zuid-Afrika
Awesomemore
Hobbel de hobbel - Op Safari
Hobbel de hobbel. Zo gaat dat nu al de halve dag. Ondertussen speuren we ons suf. In bomen, onder bomen, achter bomen, naast bomen. Totdat we door de bomen het bos niet meer zien en het tijd wordt om te stoppen. Alweet, gids, chauffeur en tafelgenoot gedurende ons 4-daagse verblijf in het Krugerpark heeft al een mooi plekje in gedachten. ‘Let’s have our drinks above the gorge!’ brult hij boven het geloei van de Range Rover uit. En hup, daar duiken we het bos weer in.
Onze seksuele voorlichting als safari-maagden bestond uit het bekijken van foto’s van vrienden en familie en met een schuin oog gluren naar EO-natuurfilms. Daarnaast was Safari een exotische jeugdzonde met 20% alcohol en een trip naar de Beekse Bergen in een groen metallic Ford Escort met dichtgedraaide ramen.
Met spanning en enthousiasme kijken we dus uit naar onze safari vuurdoop. Spanning en enthousiasme die verder worden aangewakkerd door de mensen van de lodge. Zij staan te popelen ons het bos in te sturen. Wanneer ze horen dat dit onze eerste keer is, worden we nog net niet de jeep in geslingerd. Men kan niet wachten op onze terugkomst en wij niet op het begin.
De eerste impala die we zien wordt direct 30 keer vereeuwigd. Op korte afstand volgt 29 keer de groep buffels. Zo klikken we ons een weg door het Krugerpark. Na een paar duizend kilo poep te hebben gespot, stuiten we op een olifant. Door onze ogen geniet Alweet mee.
Wrattenzwijnen (door Alweet bij voorkeur vacuchien of Krugerpork genoemd) schieten weg in stofwolken, bavianen chillen, hornbills turen sacherijnig en leeuwenwelpen zijn met moeders op stap. Het landschap is mondje open, niet meer dicht. Ook als er geen dier te zien is.
We speuren naar elke beweging en alles dat afwijkt krijgt aandacht. Dit is verslavend! Maar, zoals met elke verslaving komt er moment dat je er even doorheen zit. Dat de bomen gaan fluisteren en achter elke baobab een neushoorn lijkt te schuilen. Dat de ene impala de andere lijkt te zijn. Dat je zere tanden krijgt van het klapperen.
Als we bijna verongelukken vanwege een eekhoorn met issues die zich vol overgave op Alweet’s schoot stort, is het tijd om te stoppen. Het gebit komt tot rust en in de oorverdovende stilte schieten de indrukken langzaam wortel. We toasten met Alweet. Safari smaakt naar meer.
Foto's
