De ongelooflijke terugkeer van een gouden ketting deel 1
Kaapstad
Zuid-Afrika
Jan10e
De ongelooflijke terugkeer van een gouden ketting deel 1
Voor het laatste hotelarrangement van de gewonnen prijs melden we ons 28 mrt. om 16.00 uur bij het Grand Daddy hotel in Longstreet in Kaapstad. We kunnen in een nabijgelegen parkeergarage de huurauto stallen. Zo gezegd zo gedaan…. Bij het teruglopen van de parkeergarage naar Hotel Grand Daddy begint er toch ineens iemand te schreeuwen! Je weet even niet wat je overkomt.
Ik wordt in een oogwenk van achteren bij mijn kettinkje om mijn nek naar achteren getrokken. Het brak niet direct… dus ik kon me niet meer bewegen. In reflex hou je je toch staande en ik greep naar mijn hals. Want iets is erg beklemmend op mijn strot. Op dat moment knakte de ketting en ik voelde hem door mijn vingers glippen… Ik was degene die zo gegild had… en ik sta verbouwereerd om me heen te kijken… Getuigen wijzen de dief achterna… ik zie hem rennen… hij verliest zijn slippers. De mensen op straat staan verder wel te kijken en wijzen de dader na, maar niemand zet de achtervolging in…. Mijn partner die even helemaal niet doorhad dat ik degene was die zo had gegild kijkt me aan en pas toen ik zei en wees… daar gaat mijn kettinkje… snapte hij dat ik degene was die zo had gegild. Een dame komt nog wel naar me toe en zegt dat de dief eerst langs me was gelopen, zich ineens had omgedraaid en op me afsprong. In 1 greep had hij gelijk raak, maar het schoot dus niet gelijk los. (Had half uurtje later een geweldige striem in mijn hals).
Mijn partner en ik besluiten om in elk geval wel achter de dief aan te gaan lopen. Ik pak een slipper op. Op onze weg zien mensen dat ons iets is overkomen, want ze komen naar ons toe… zoeken jullie iemand, want wij hebben net iemand op blote voeten zien rennen…. zo konden we spoor volgen. Mensen in Kaapstad zijn heel behulpzaam! Op veel hoeken en drukke punten staat security. De eerste die we zien vertellen we dat we zojuist beroofd zijn van een ketting. Met zijn walky talky trommelt hij meerdere collega’s op en wordt de tamtam in werking gezet. Wij vragen hem om ons te begeleiden naar het politiebureau. Onderweg komen we langs busstation (en kijken in busjes of we iemand met blote voeten zien zitten). En weer zijn er mensen die ons zeggen dat ze een black person hebben zien rennen en wijzen de betreffende kant op. Zodoende komen we over de bloemenmarkt van Alderneystreet. Daar komt een verkoopster op ons af… we vallen natuurlijk wel op met de security erbij. Zij vraagt ons of we bestolen zijn, want zojuist is er iemand door de bloemenmarkt gerend en heeft kettinkje laten zien met de woorden: “look what i got….” Wat blijkt: onze dief blijft regelmatig bij bloemenmarkt slapen, dus ze kennen de dief. Het is straatjongen, verslaafd aan drugs en doet dit soort dingen wel vaker (en is sinds 2 weken op vrije voeten). Mijn partner looft een beloning uit indien we de ketting op een of andere manier terug kunnen krijgen. Wij verder door naar het politiebureau. Vlak voordat we bij het politiebureau zijn haalt de bloemenverkoopster ons in. Ze is ons achterna gekomen. Ze geeft aan bereidt te zijn om de jongen zover te krijgen (als ze hem kan ‘opsporen’) dat hij zich bij ons komt melden en dat wij dan nu wel aangifte doen, maar als hij komt en we de ketting terug kunnen krijgen of we dan af willen zien van de aangifte tegen hem. Eerst de ketting terug en dan zien we wel verder is het antwoord. We geven ons hoteladres en ons mobiele nummer in Zuid Afrika. (ik vind het op dat moment wel toevallig allemaal….)
In het politiebureau gelukkig niet al te druk en we kunnen direct plaatsnemen. De striem in mijn nek spreekt boekdelen. 1e keer het verhaal vertellen… er worden geen aantekeningen gemaakt. De grote lijnen… 2e keer het verhaal vertellen… er worden aantekeningen gemaakt. 3e keer het verhaal vertellen: op ‘officieel’ papier. Ik vraag nog of ze dit straks dan nog over gaat typen op typemachine of computer (en kreeg een brede glimlach). Intussen is een detective geïnteresseerd in onze aangifte… zomaar op klaarlichte dag bruut van de nek getrokken… weten wie het is want er zijn getuigen. Maar eerst moet de aangifte officieel worden afgerond (met vragen als: bent u hier voor leisure of zaken….. enzo enzo…). In de aangifte dient ook de naam van de bloemenverkoopster te staan, dus mijn partner keert terug naar de bloemenmarkt. Komt met de naam van de bloemenverkoopster + haar telefoonnummer en de nickname van de dief terug. Ondertussen is het dan half 6 geworden. De aangifte nog steeds niet gereed, maar mijn partner had om 18.00 uur een afspraak in het hotel. Telefoon hadden we niet bij ons (we gingen immers alleen auto parkeren na het inchecken) dus een van ons moest even terug naar het hotel. Ik ben op het politiebureau gebleven. En zou wachten totdat mijn partner me weer kwam ophalen als hij e.e.a heeft geregeld met de betreffende afspraak. Nadat de aangifte dan compleet was heeft de geïnteresseerde detective deze gelijk gestempeld en ingenomen. Ik heb om copy gevraagd…. Nou die heb ik gekregen. Ik mocht meelopen naar de werkkamer van de detectives. Boven het kopieerapparaat hangt mededeling: if you make copy you need your own paper. (ik heb nog aangeboden om voor de 2 gekopieerde blaadjes te betalen, maar dat hoefde niet). Ik vervolgens met de detective in auto mee naar de bloemenmarkt. Daar aangekomen: Nee de bloemenverkoopster is hier niet meer die is met de dief bij het hotel! Dus ik met de detective door naar het hotel. Op de stoep: mijn partner, drie bloemenverkoopsters, twee hotelsecurity, hotelmanager en de dief. De dief helemaal opgepoetst met een nieuwe polo en nieuwe schoenen.
Wordt vervolgd.
Foto's
