Als je dans je kans is - Langa, Kaapstad Zuid- Afrika

Door: Mnonnnnnn

Geplaatst op Nov 2, 2010

Als dans je kans is
Geen mobieltjes, geen MSN, geen nintendo’s, maar grote witte laarzen. Meer hebben de jongeren uit de township Langa vaak niet. Met die laarzen maken ze een hoop lol, verdienen ze geld en blijven ze uit de problemen.

‘Kinderen in de prostitutie of drugshandel zijn geen uitzondering hier’, vertelt Masibulele Mbinda. "De werkloosheid is zo hoog dat jongeren op straat hangen en zich vervelen. Ze hebben weinig geld en komen daarom al snel in aanraking met criminaliteit, drugs of prostitutie." Samen met zijn broer Siviwe en twee vrienden is Masibulele een project gestart voor de kinderen en jongeren uit Langa om die spiraal te doorbreken. "Wij proberen ze bezig te houden en ze te laten zien dat er ook andere mogelijkheden in het leven zijn."

Happy Feet Dancers, staat er in witte letters op de betonnen muur gekalkt. Voor de muur is een verhoging gemaakt dat als podium dient. Ernaast hangt een waslijn met spijkerbroeken en T-shirts. Aan de andere kant staat een kapotte auto, die als klimtoestel wordt gebruikt. Op het kleine pleintje voor het podium zitten een paar vrouwen te koken. Ze bereiden kippenvoeten inclusief nagels. Ze lachen en kletsen en houden ondertussen een oogje in het zeil. "Jongens ga je laarzen halen, we gaan zo oefenen!" Siviwe heeft het net geroepen of er hangen al drie kleintjes aan zijn arm. De knikkers worden opgeborgen en van alle kanten komen kinderen aangerend met grote witte laarzen in hun armen. Tijd voor een voorstelling van de jongste deelnemers aan het project.

Niet alle kinderen hebben laarzen. Degenen die nog steeds op blote voeten lopen nemen plaats rondom het podium. Zo’n vijftien kleintjes met laarzen klimmen er op. Ze stellen zich op in een lange rij, met handen op de knieën en wachten tot hun publiek een plekje heeft gevonden en stil is. Dan stapt de allerkleinste naar voren, de vijfjarige ‘Motorola’. Het meisje houdt zó van bellen dat ze een telefoonmerk als bijnaam heeft gekregen. Ze controleert even of iedereen van de groep oplet en schreeuwt dan een paar woorden in het Xhosa, één van de elf Zuid-Afrikaanse talen.

Motorola slaat met haar handen op de zijkanten van haar grote ‘boots’ en begint tegelijkertijd met haar voeten te stampen. Alle andere kinderen volgen haar. Samen fabriceren ze een ritmisch geluid en dansen zo snel dat je mond ervan open valt. Perfecte timing, trots lachende koppies, swingende dansmoves en meeklappende handen. De kids hebben duidelijk lol in het dansen. Het publiek vermaakt zich prima, maar de kleintjes staan er niet voor niks. Zonder laarzen, zonder podium en zonder begeleiders hingen ze rond in de township en nu treden ze op voor toeristen. Van het geld dat hiermee wordt verdiend, worden laarzen gekocht, uitstapjes geregeld en kinderen geholpen.

Xolani Menemene was één van de jongeren die in de problemen zat en door Happy Feet Dancers weer op het rechte pad kwam. "Ik was twaalf toen ik in het drugscircuit kwam. Ik dealde en gebruikte. Verder deed ik eigenlijk niets. Ik hing op straat en verdiende geld door drugs te verkopen voor anderen. De jongens van het project wisten dat ik problemen had. Een vriend van mij was bij hen gaan dansen en haalde mij over om ook mee te doen. Na een paar maanden was ik van de drugs af." De projectleiders van Happy Feet Dancers werken allemaal als tourgids en zijn zelf ook opgegroeid in Langa. Bijna al het geld dat zij verdienen gaat op aan het project. "We hadden ons geld ook kunnen meenemen en buiten de township in een fatsoenlijk huis kunnen gaan wonen. Maar wat schieten de mensen hier daarmee op? We blijven en delen ons geld, zodat ook zij daar voordelen van hebben", zegt Siviwe.

Ze hadden het zelf beter kunnen hebben. Masibulele en hij wonen samen in een ruimte die in Nederland vergelijkbaar is met een redelijke studentenkamer voor één persoon. Ze wonen in een gebouw vlakbij het podium dat vroeger werd gebruikt als onderdak voor de mannen die spoorlijnen aanlegden. Na de apartheid vertrokken zij weer naar huis en konden mensen uit de township hier onderkomen zoeken. "We hebben veel geluk gehad met deze woning. Nu hebben we een stenen kamer, anders hadden we er zelf één moeten bouwen van hout." Siviwe, Masibulele en de anderen hopen in de toekomst nog meer kinderen en jongeren aan het dansen te krijgen. "Als we toch eens met zijn allen op tournee konden gaan! Het liefst in Europa. Dat zou erg goed voor ze zijn, dan zien ze dat er andere manieren zijn om geld te verdienen dan als hoer of dealer. Maar tot die droom kan worden waargemaak blijven we oefenen in de township en houden we de lol erin."