Wat is het moeilijkst aan het rijden in een rechts gestuurde auto?
Blyde River Canyon
Zuid-Afrika
Oliververheij
Wat is het moeilijkst aan het rijden in een rechts gestuurde auto?
Als we met de koffers de aankomsthal binnenlopen, gaan we opzoek naar de balie van de autoverhuurmaatschappij. Ik kijk rond door de grote hal op zoek naar een bordje 'Car Rental' of zoiets. 'Kijk daar', zegt Stefanie, ze wijst naar een bord waarop staat dat we recht vooruit moeten. Na zo'n vijf minuten lopen, komen we bij de balie van het verhuurbedrijf. Het ziet er allemaal erg modern uit en het duurt niet lang voordat we de auto hebben. Tijdens het reserveren thuis in Nederland heb ik gekozen voor een auto waarbij je zelf moet schakelen. In Zuid-Afrika rijden ze aan de linkerkant. Dat heb ik in Engeland vaker gedaan met mijn eigen auto, dus ik zeg stoer tegen Stefanie: 'Geen enkel probleem'. Echter, het verschil met de vorige keer is dat het stuur nu aan de andere kant zit. Weet je waaraan je het meest moet wennen bij een rechts gestuurde auto? Dat is het knipperlicht. Dat verrekte ding hebben ze omgedraaid met de ruitenwisser. Je kunt dus wel nagaan wat er gebeurde als ik het knipperlicht wilde aanzetten, juist ja. Dit heeft een behoorlijk aantal lachwekkende momenten opgeleverd, vooral voor Stefanie.
Na een paar uur rijden komen we aan in Sabie, een leuk plaatsje om te overnachten als je de Panoramaroute wil rijden. We hebben een overnachting in een guesthouse. Als we aankomen hebben we flinke trek. Ik vraag de eigenaar waar we goed kunnen eten en adviseert hij ons een restaurant in het centrum, 'The Wild Fig Tree'. Die avond hebben we daar genoten van Zuid-Afrikaanse specialiteiten zoals springbok en biltong en potjiekos.
De volgende dag staan we vroeg op om de Panoramaroute te rijden. Ik vind het elke keer weer een genot om bergachtige wegen te rijden met prachtige vergezichten en veel bochten. We maken een aantal stops op de bekende punten. Vooral bourke's luck potholes vind ik erg gaaf. Aan het eind van de middag komen we aan op onze volgende overnachtingsplek in de buurt van Hazyview. We slapen twee nachten in een bushtent met uitzicht op het Kruger park. Er is een gemeenschappelijk terras met zwembad aan de rivierbank van de Sabie. Als we richting het terras lopen zien we in de verte wat struiken bewegen. Snel haalt Stefanie de Swarovski Optik verrekijker uit haar tas. Wat zie je, vraag ik gespannen? Waarop Stefanie antwoord: 'Een kudde Olifanten.' Gaaf, we hebben zojuist ons eerst wild in Afrika gespot.
Foto's
