Ramabanta, Lesotho
Zuid-Afrika
Afrika
Jeuser
Ramabanta, Lesotho
Ramabanta, Lesotho
Om 19.00 schuiven we aan bij het avond eten, na om 06.00 te zijn vertokken uit Alexandria (Near Port Elisabeth). Bij Maseru gaan we de grens over en komen in een voor mij nieuwe wereld. Als jongen van 18 heb ik het geluk deze reis te mogen maken, waar ik mijn ouders dan ook nog steeds zeer dankbaar voor ben. Als korfballer van de A1 ga ik samen met nog 3 mensen op korfbal trip. De eerste 3 dagen bestaan uit het geven van clinics, de rest van de 22 dagen bestaan uit het verkennen en ontdekken van Zuid- Afrika. Afijn.. terug naar Lesotho!
In Maseru kijk ik mijn ogen uit. Mensen leven daar dicht op elkaar en hebben niets.. die conclusie trek ik op dat moment. Mensen zwaaien en lachen naar ons. Op dat moment voelt het voor mij alsof we worden onthaald. We stoppen bij een tankstation om te tanken en te plassen. De deuren van de auto zitten goed op slot (tip) en bij de kassa krijg ik de sleutel om te gaan plassen. Tijdens het plassen kijkt er een grote zwarte man mee over mijn schouder, met tegen zijn schouder een grote shotgun. Ik kan op dat moment niet relativeren. Het overkomt me.
We rijden via Mazenod en Roma door naar Ramabanta. Om 18.30 komen we aan bij Ramabanta Trading post Adventures. Hier zullen we de aankomende 2 nachten verblijven.
De eerste nacht, liggend onder een elektrische deken, dwalen mijn gedachten af naar de mensen in de huizen 150 m verder op. Liggend in hutjes, geen voorzieningen, geen stroom en dus geen elektrische deken, maar liggend tegen elkaar om elkaar warm te houden.
’s Ochtends begint onze dag met een grote wandeling, gevolgd door een paardrijdtocht in de middag. We krijgen een gids mee die ons de gehele tocht zal bijstaan en ons rond zal leiden. Het is een jonge enthousiaste jongen uit het dorp Nkesi aangrenzend aan de Trading post. Tijdens de wandeling genieten we van zoveel moois. Kinderen rennen op ons af in de hoop wat van ons te krijgen. Ik heb snoep mee, wat zeer goed in de smaak valt. Na een geweldige wandeling wacht ons een paardrijdtocht. De paarden worden aangerukt en we kunnen gaan. Ditmaal hebben we een andere jonge enthousiaste jongen uit het dorp. De eigenaar verteld ons dat zij de gidsen voor ons uitzoekt. Ze wijst iemand uit het dorpje Nkesi aan die onze gids mag zijn. De jongen zal het geld en de fooi wat hij hiervoor krijgt onderverdelen binnen zijn familie. Zo zal er elke keer een gezin zijn wat genoeg geld krijgt om de aankomende tijd van te kunnen leven! Een geweldige gedachte van de eigenaresse van de Trading post. Jonge jongens in het dorp doen hun best om uitgekozen te worden.
Te paard door Ramabanta, wat een geweldige tocht! We worden hier en daar soms uitgelachen als we de huizen passeren. Blanken op een paard.. ach, wij blij, zij blij! Bushman paintings, spectaculaire vergezichten en zere benen geven mijn een voldaan gevoel wanneer ik ’s avonds weer onder mijn dekens lig. Nee, geen elektrische.. dit uit principe. Mijn gedachten dwalen ook tijdens deze nacht af naar mijn indrukken. De mensen hier hebben niet veel, niets is grof gezegd, maar weinig.. dat is een ding wat zeker is.
De volgende dag vertrekken we naar Semonkong. In Semonkong bezoeken we de Maletsunyane Falls, deze 192m lange waterval is niet heel makkelijk te bereiken. Gelukkig helpt een local, die onderweg bereid is in te stappen, ons een heel eind op weg. Het gaat alleen wel ten koste van mijn zak chips.. Eenmaal aangekomen bij de waterval probeer ik zo dicht bij mogelijk te komen, met gevaar voor eigen leven! In mijn beleving, met mijn hoogtevrees, heb ik dingen gedaan die anderen nooit zouden doen, dat alles voor die paar foto’s! Het was wederom een geweldige ervaring. Weer ga ik voldaan terug naar de lodge.
Na 3 dagen Ramabanta, Lesotho kan ik de balans opmaken en kan ik zeggen dat ik een aardig beeld heb kunnen schetsen van Ramabanta. Door het aanbod in wandelen, paardrijden, Quad rijden heb ik dit gebied op vele manieren mogen bekijken. Een geweldige ervaring. De manier waarop gidsen gekozen worden en de dankbaarheid van de mensen uit Nkesi is hartverwarmend. De conclusie die ik trek na alles wat ik gezien heb is dat de mensen niet veel hebben, maar zeker blij zijn en misschien ook wel tevreden zijn met hetgeen wat ze wel hebben. De mensen zijn ongelooflijke dankbaar, enthousiast en trots. Ik kijk dus niet meer naar wat de mensen niet hebben, maar naar wat ze wel hebben!
Foto's
