Arie Safari

Door: Reinierniethier

Geplaatst op Jan 19, 2009

De dag na Malawi zijn Jorrit en ik weer op pad gegaan. Ditmaal naar South Luangwa National park, zo’n 150 km rijden van Chipata. ’s Ochtends rond 6 uur stonden we langs de weg te wachten op een lift, die ruim 4 uur op zich liet wachten. Een gammele Datsun, die haast van ellende uit elkaar leek te vallen en waar we in opgepropt zaten met zo’n 14 mensen. De rit is grotendeels dirt-road dus vrij hobbelig. Als oude mannen kwamen we 5 uur later aan in Mfuwe, het naast het park gelegen dorpje.

Inmiddels was het al 3 uur in de middag. Bij de lodge die we hadden gevonden konden we een uur later een game-drive doen. Het park zelf is enorm mooi en zit bomvol dieren. In 3 uurtjes hebben we talloze impala’s, kuddes olifanten, ladingen hippo’s, hordes buffels, een aantal krokodillen, een handjevol giraffe’s en ook nog een hyena gespot. Geslaagde middag dus. Afgepeigerd van het vroege opstaan, de gure rit naar en de intensieve spotsessie in het National Park vielen we als oude mannetjes rond 9 uur in slaap.

Terug naar Chipata
De volgende morgen zaten we weer vroeg langs de weg te wachten op een lift. Uren later passeerde er een truck die op weg was naar Chipata; d’r in dus! Samen met een aantal locals die ook achterin de open bak zaten stuiven we weg. Langs de weg worden nog wat mensen opgepikt, na zo’n 30 km stopt de truck. “Can you wait here, the truck is getting some mango’s” zegt de chauffeur. Nou ja, het moet maar.

Een halfuur later komt de truck terug overbeladen met mango’s. “Ok, we can go”. Jorrit en ik klimmen op de zakken mango’s die best comfortabel blijken te liggen. De “main road” naar Chipata, wat haast al een karrespoor is, word niet genomen maar een omrit door de nog meer beboste omgeving. We rijden door de wildernis en kijken van bovenop de mango’s het heuvelachtige land over met hier en daar een lemen hutje.

Eenmaal terug in Chipata lijkt het alsof ik een week in de woestijn hebben geleefd; mijn armen zijn felrood, mijn gezicht zwart van zand en stof.

Mathew & Holly
Vrijdag zijn we vroeg vertrokken, terug naar Lusaka voor een korte stopover. Vlak buiten Chipata sloeg de chauffeur een zandpaadje in om even zijn moeder te bezoeken. Na wat nshima te hebben gegeten in het hutjesdorpje waar zijn moeder woont gingen we weer verder. Rond zevenen dropte onze lift ons voor Alliance Francais waar een vriend en lokale reggeaartiest zijn nieuwe album die avond lanceert. Na een korte opfrissessie begint de show. Eerst treden een aantal andere artiesten op om de sfeer erin te krijgen, tegen elven klimt Mathew (plus band) het podium op.

Een aantal weken terug waren we al met Mathew naar het lokale tv station Muvi tv geweest voor een programma waarin hij muziek doet. Grappig om de Zambiaanse stijl van tv maken te zien: improviseren. Zo sta ik even later in beeld om op Mathew’s marimba te spelen, een traditioneel muziekinstrument (zie foto’s). Hopelijk krijg ik die beelden nog een keer te zien!

Terug naar de album launch; Mathew’s optreden was enorm leuk. Een energiek optreden waar iedereen erg van had genoten. Na afloop rijden we met Mathew (die zich zelf heeft leren autorijden), terug naar z’n huis waar hij samen met zijn Amerikaanse vrouw Holly woont.

Videoclip
Voor vertrek naar Chipata had Mathew het er al over: kan je een videoclip voor me maken? Maar natuurlijk! Zo stond ik zondag in dorpje, vlak buiten Lusaka met laarzen aan in chemisch groen water Mathew te filmen terwijl hij zijn nummer zingt op een eilandje van mierenhopen, omringt door compleet gestripte auto’s. Een best bizarre lokatie.

In dat nummer, “Nda topa nazo” (I’m tired), rapt gastartiest Cactus ook een stukje op een, door stieren voort getrokken, ossenkar.

De dag daarna ben ik nog wat extra shots gaan maken met Mathew in een dorp genaamd Chilanga rond zonsondergang, zie foto’s.

Mongu
Dinsdag zijn we verder gegaan naar Mongu, een vissersdorp in het westen van het land. Hier gaan we weer aan de slag voor het project, maar daarover binnenkort meer!
Greets!