Ken jij al het beste wildpark van Afrika?
De grote aantallen dieren, de diversiteit en het prachtige landschap maken South Luangwa in Zambia volgens kenners tot een van de mooiste nationale parken van Afrika. Columbus-schrijver Gerbert van der Aa nam de proef op de som.
Mijn eerste safari maakte ik bijna 25 jaar geleden. In het noorden van Nigeria reed ik een dag lang met een paar andere reizigers in een open vrachtwagen door het wildreservaat Yankari. De enige zoogdieren die we zagen waren antilopen – heel in de verte ving ik een glimp van ze op. Volgens de reisgidsen leefden er onder meer leeuwen en olifanten in het park, maar zelfs na urenlang zoeken lukte het niet om de beesten te vinden.
Beste wildpark van Afrika
In Zambia hoef je daarentegen niet bang te zijn dat je geen wild ziet. De eerste twee dagen heb ik hier al meer dieren gezien dan in al mijn reizen door West-Afrika bij elkaar. Naast olifanten en nijlpaarden bewonder ik onder meer apen, antilopen en giraffes. En drie witte neushoorns. Door grootschalige stroperij waren deze dieren uitgestorven in Zambia, maar een paar jaar terug zijn ze opnieuw geïntroduceerd in Nationaal Park South Luangwa. Om stroperij te voorkomen worden ze 24 uur per dag bewaakt door parkwachters. In een oude Toyota Land Cruiser, zonder voorruit en dak, hobbelen we over een onverharde weg door het park. Het weidse savannelandschap is licht heuvelachtig. De grote aantallen dieren, de diversiteit en het prachtige landschap maken South Luangwa volgens kenners tot een van de beste van Afrika. Andere bezoekers zijn in geen velden of wegen te bekennen. Een baviaan pakt snel haar jong van de weg als de auto nadert. Twee antilopen vechten met elkaar.
Geur van urine
We zijn met zijn vieren. Naast gids Obi Mukabiko, die de auto bestuurt, zit een gewapende parkwachter. ‘Voor de veiligheid’, zegt Obi, die een korte broek en stevige wandelschoenen draagt. ‘Je weet het nooit met die wilde beesten.’ In de verte wandelt een eenzame giraffe. Volgens Obi is het een oud mannetje. ‘Dat kun je zien aan zijn donkere vlekken.’ Obi vertelt dat oude mannetjes het liefst in afzondering leven. ‘Ze sluiten zich alleen aan bij een groep aan in de paartijd. De geur van de urine vertelt hen wanneer de vrouwtjes zin hebben om te paren. Jonge mannetjes hebben het nakijken. Als alle vrouwtjes zwanger zijn vertrekt de oude giraffe weer.’
Noodkreet over de savanne
Bij olifanten verloopt de paringsdans volgens Obi op een andere manier. ‘Daar bepaalt het oudste vrouwtje in de groep welke mannetjes welkom zijn. Jonge mannetjes die nog samen met hun moeder leven, worden verjaagd om inteelt te voorkomen.’ Een paar antilopen slaken een noodkreet: over de savanne klinkt een paar keer achter elkaar een kort zagend geluid. ‘Dat betekent waarschijnlijk dat er een gevaarlijk dier in de buurt is’, zegt Obi. Hij stuurt de auto in de richting van de antilopen, tot we plots in het lange gras een luipaard zien liggen. Het dier is slechts een meter of tien van ons verwijderd, maar lijkt niet bang te zijn. Indringend kijkt de grote kat ons aan. Als we dichter bij komen wandelt het luipaard sloom naar wat laag struikgewas, waar het zich uitstrekt en gaat slapen. ‘De meeste luipaarden hier zijn erg tam’, zegt Obi. ‘Soms zie je ze zelfs in de bomen bij de lodges.’
Dit artikel is geproduceerd door Columbus Travel (© Columbus Travel 2015)
