Zarzis

Tunesië bestaat uit verschillende landschappen,
In het noorden groen met de uitlopers van het Atlasgebergte,
Tevens een groot erfgoed van de Romeinse overheersing zoals Douga.

Het midden in afwisselend met bergen en laaglanden,
Een kust met lange en prachtige stranden van echt blank zand,
En niet te vergeten al die miljoenen palmen in grote plantages.
Eindeloos zijn dan ook die lange rijen als je naar het zuiden gaat.

Het zuiden is redelijk droog en zeker kaal met enkele oases,
Verscholen groene plekken vaak in een diep dal,
En dan die grote zoutmeren waarvan de grootste en bekendste Chott el - Jérid.
Een smalle weg gaat er dwars doorheen eens door Rommel aangelegd.

Een wereld zo vlak en o zo zout tot aan het einde van de horizon,
Wel droog door de hitte met enkel wat silt water aan de kanten,
Maar er zijn er meer en zeker bijna onbekend.

Iets verder naar het zuiden richting de zanderige Sahara ligt dan deze,
Sebkhet el Melak onder de rook van Zarzis en tevens een laagvlakte vlak aan de zee,
Zout, zout, zout is hier ook alleen wat het oog maar ziet.

Denk niet dat het alleen wit is want het is vermengd met zand,
Het is bruin en enkel waar nog iets water staat kleurt het rose,
Het kraakt onder je voeten en pas op het is echt glad.

Tunesië is dus een redelijk klein land met zeer veel verschillen.

Maar vooral dit moet je eens zien.

Je bent hier echt verloren.