Maartthema: De allereerste keer
Port El Kantaoui
Tunesië
Giraffe
Maartthema: De allereerste keer
De eerste keer, voor alles wat je doet is er een eerste keer. Zo ook voor reisaangelegenheden. Soms is de eerste keer ook meteen de laatste keer, en soms smaakt het naar zoveel meer.
Ik herinner mij nog de eerste keer dat ik alleen op vakantie ging. Nou ja alleen … het was ook meteen mijn eerste groepsreis. Drie weken door het westen van de VS en Canada en daarna nog zelf in mijn eentje een week in Los Angeles. Op de eerste ochtend stapte ik goedgemutst de bus in om daar tegen allemaal grijze bolletjes aan te kijken. De jongste reiziger was 26 jaar ouder dan ik. Drie weken ben ik vriendelijk bemoederd en heb ik veel gezien. Het was ontzettend gezellig. Toch vond ik het leeftijdsverschil wat groot, dus een tweede reis tussen grijze bolletjes is er nooit gekomen.
De eerste (en gelukkig enige) keer dat ik niet op mijn bestemming aan kwam. Op 11 september 2001 ben ik onderweg naar Mexico en Guatemala. Voor het eerst in mijn leven ben ik geüpgrade en zit ik in de Business Class. Als we net voorbij Engeland zijn krijgen we de mededeling dat we teruggaan naar Schiphol, omdat het Amerikaanse luchtruim gesloten is. Op dat moment vind ik het vreemd, CNN is niet meer beschikbaar in het entertainmentsysteem en het vliegtuig keert terug. Onwerkelijk is het gevoel als ik weer in de terminal op Schiphol sta en alle beeldschermen op CNN afgestemd staan. Over en over zie ik de twintowers in elkaar zakken. Dit kan ik niet bevatten. Ik keer zonder bagage terug naar huis en kijk thuis op de bank nog lang naar alle beelden op tv.
En dan was er de eerste keer in een niet-westers land. Het land: Egypte. Niet westers maar op veel plaatsen toch toeristisch. Het startpunt van een heel jaar door Afrika. Er volgen dan nog vele niet-westerse landen. Het volgende is Soedan. Niet westers en niet toeristisch. Prachtige mensen, je met handen en voeten verstaanbaar maken, er komt geen water uit een douchekop, maar dat gaat met een emmertje koud water, het eten is vreemd en anders. Dit is helemaal waar ik naar op zoek ben. Ik vind het echt geweldig! Het toilet is een gat in de grond en de enorme kakkerlakken zijn iets minder aantrekkelijk. Maar daarvoor heb ik wandelschoenen bij me en neem ik me heilig voor om geen duister toilet te bezoeken op mijn teenslippers.
En nu, voor het eerst in mijn leven in een all-inclusive hotel in Tunesië. We genieten 8 dagen lang van een rustvakantie. In de koffer zitten per persoon 4 leesboeken. Bij binnenkomst in het hotel worden we geringd met een kleurig polsbandje. De hele dag kunnen we eten en drinken, de restaurants zijn bijna de klok rond open en anders is er altijd nog de 24 uur per dag roomservice. Dit hebben we dus nog nooit eerder gedaan, maar we zijn allebei moe en voelden de behoefte om even bij te tanken. Met een grote glimlach geniet ik en kijk ik uit het raam van de bus. De bus??? Ja we hebben een tweedaagse excursie geboekt om iets meer van het land te zien. We kunnen het gewoon niet laten …. En dat is niet de eerste keer.
Foto's
