Het zijn de kleine plekken die altijd een magische uitwerking op mij hebben. De plekken die, als je niet oppast, je zomaar voorbij kunt lopen. Het kan een deur zijn die op een kier staat. Dan moet ik altijd even mijn neus ertussen steken om te zien wat erachter zit. Of, zoals hier, een kleine opening in een winkelstraat in Kairouan. De toeristen lopen om me heen, verdwijnen een tapijtpaleis in maar ik heb alleen nog maar oog voor die opening.

Als ik dichterbij kom zie ik een werkplaats. Klein en knus, hooguit 1 bij 2 meter. De nieuwbakken tv springt nog het meest in het oog maar houdt zich gelukkig koest op de achtergrond. Aan de muren hangen veel foto's en tussen deze dierbare herinneringen houdt deze man zich bezig met zijn vak: schoenen maken. Met de hand en met veel aandacht. Hij laat zien hoe ze uiteindelijk worden, de schoen in zijn hand heeft nog een lange weg te gaan.