We zijn op bezoek in een voduntempel die gewijd is aan Mamiwata, de god van de zee. De volgelingen dragen over het algemeen witte kleding. We hebben zojuist uitleg van de priester gekregen dat een aantal volgelingen in trance zal raken door de geest van Mamiwata. De geest wordt opgeroepen met zang, drums en ratels. Deze vrouwen zingen vol overgave en maken muziek met rieten ratels of een kalebas gevuld met slangenwervels (Dan is de slangengod). Straks zullen de dames een voor een naar de open ruimte gaan om te dansen tot iedereen in de ban van Mamiwata is. Na afloop zijn ze uitgeput, maar voldaan. Ik ben zwaar onder de indruk.