Het ambacht van zeewierplukken is een stukje cultureel erfgoed van het geweldige eiland Zanzibar geworden. In de ochtend wanneer het eb is, lijken de pluksters ineens out of the blue te verschijnen. Vaak scholen ze samen, en doen ze hun werk al luid pratend en lachend. Het werk is zwaar, maar met veel positivisme maken ze er het beste van.

Één zeewierplukster zag ik van een afstandje in haar eentje aan het werk. Al zittend in de ondiepe oceaan plukte ze het wier uit haar zeewiertuin. Ik liep stapvoets in haar richting, waarbij ze mij in het vizier hield. Ze was duidelijk verlegen en wist zich niet goed een houding te geven. Haar huid bijna zwart door de vele uren werken in de brandende zon. Eenmaal bij haar gebaarde ik, of ik wat foto's van haar mocht maken en dat mocht. Direct tilde ze haar kin op, alsof ze wilde zeggen: Ik ben trots! Dit contrast van haar verlegenheid met haar trots, op wie ze is en wat ze doet, maakte haar bijzonder ontwapenend.