Tarangire, Ngorongoro

Door: Globetrotteramsterdam

Geplaatst op Feb 24, 2011

Tarangire is een plek om stil van te worden. Alles van je af te laten glijden. Simpelweg te genieten, je even klein te voelen. Achter elke bocht is er weer een nieuw uitzicht. De olifanten die samen komen in het dal, beschutting zoekend onder de baobab bomen. Overal waar je maar kijkt zijn er olifanten. het moeten er zeker wel zo'n 500 zijn.De leopard die in de boom ligt uit te buiken. Af en toen even loom zijn ogen openend en zich afvragend wat al die mensen voor zijn slaapkamerraam doen. De leeuw die langs loopt, zich even uitrekt, nog een paar passen doet en dan lekker gaat liggen. Ongewis van het feit dat wij met zijn allen ademloos toekijken. De struisvogels die hun jongen beschermen tegen een kudde zebra's die te dicht bij komen en waarvan een paar mannetjes een schijngevecht hebben. Gekletter van hoeven. De baboons beneden bij de rivier, die rustig van eilandje naar eilandje springen. Voor de verandering rustig. De overnachting in de tent. Prachtig uitzicht. De stilte overheerst als de duisternis invalt en de dag langzaam plaats maakt voor een onwaarschijnlijke deken van sterren.Of het kamp in Migunga. Vlak bij Lake Manyara. Waar ik de warmte van de dag aan het afspoelen ben en een aapje nieuwsgierig toekijkt hoe ik me inzeep en zich daarnaa snel uit de voeten maakt. Ik verdenk hem ervan dat hij zijn vrienden opgejut heeft nog diezelfde nacht bij mij op het dak te springen. De Maasai in een van de kampen waarbij ik me alleen maar veilig kon voelen. Want kun je veiliger zijn als je naast iemand zit die een leeuw gedood heeft? Mooie gesprekken bij het kampvuur. Regelrecht in het hart. Afscheid nemen is moeilijk hier...Of de dag die begint zoals een safari dag hoort te beginnen. Geen wekker maar trompetterende olifanten die de reveille blazen. En dan opnieuw een hoogtepunt. Ngorongoro krater. Hier heb ik simpelweg geen woorden voor. Ik kan alleen maar stil toekijken en genieten van de prachtige uitzichten, de diversiteit. Weten dat dit het laatste stukje natuur is die ik zie in Tanzania maakt me melancholiek. Gelukkig is het heerlijk thuiskomen in het tented camp...