Een rugtas vol indrukken
Serengeti
Tanzania
Mama-afrika
Een rugtas vol indrukken
“Waarom toch altijd weer Afrika”??? De zoveelste persoon die me dat vraagt, terwijl ze net heeft verteld over haar zorgvuldig geplande vakantie naar het all inclusive resort in Antalya.... “Jakkie, al die enge beesten en al die hongerende kindjes”.., voegt ze er nog even zijdelings aan toe.... “Neem je dan ook je eigen eten mee”…??
Tsja, Afrika komt helaas over het algemeen negatief in het nieuws. Terwijl het een continent is van zoveel bijzondere plekken. Woestijnen in prachtige vormen en kleuren, diepgroene regenwouden, besneeuwde bergtoppen, uitgestrekte vlaktes en romantische zonsondergangen.
Neem nou mijn belevenissen in Tanzania:
Met open mond staar ik over het meer van Arusha NP. Een grote groep flamingo's schuift langzaam heen en weer, alsof ze gewiegd worden door de wind. Het zijn er duizenden, allemaal op zoek naar een lekkere hapje. Een roze wolk van veren tussen het smaragd groene water....hier was ik niet op voorbereid, je wordt er letterlijk stil van!
Als we door Tangire Nationaal Park rijden komen we ogen tekort. Onze chauffeur is een geweldige spotter en wijst ons op dieren die we niet hadden gezien. De Tangire rivier is een belangrijke drinkplaat voor veel dieren, die zich niet storen aan onze aanwezigheid. Een groepje olifanten speelt voor brandweer. Met veel plezier slurpen ze het water op, om het vervolgens over zich heen te spuiten. De zebra’s lijken niet onder de indruk en nemen nog een flinke slok.
Een eindje verder op ligt een leeuw flink uit te buiken naast iets wat een impala moet zijn geweest. Een hyena nadert het lekkere hapje in de hoop dat hij er nog van kan meegenieten, maar schreeuwt het uit van schrik als de leeuw zijn tanden laat zien en van achter uit zijn keel een flinke grom laat horen. Het is duidelijk wie hier de baas is!
Het zachte avondlicht tovert de bomen om tot prachtige silhouetten en terwijl de zon als een grote vuurbal langzaam wegzakt hult de horizon zich in vuur en vlam.
Voordat we de Serengetti inrijden bezoeken we eerst nog een Masai dorpje. Onder het geluid van een soort brommende klanken maken de jonge mannen grote sprongen. De vrouwen zijn zeer kleurrijk gekleed en het is bijzonder om even deel uit te maken van hun tradities, al vraag ik me af of dit niet eigenlijk puur een stukje toeristentheater is.
Als we in de Serengetti komen rijden laten we een dikke wolk van zand en stof achter ons. De savannes bestaan uit geel gras, een enkele boom en heel veel zand. De uitgestektheid is enorm en indrukwekkend. Soms zien we tussen het gele gras het contrast van de rode kleding van een Masaiherder. Op een warme zandheuvel liggen een paar cheetah’s die zich niet druk maken over onze opwindende kreten en klikkende camera’s. In een modderpoel liggen een paar nijlpaarden ongegeneerd scheten te laten en aan het einde van de gamedrive zien we hoe een giraffe een nieuw leven op de wereld zet. Het baby girafje maakt een val van een paar meter, ongelooflijk dat zo’n diertje dit overleeft!
Zowel in de Serengetti als bij de Ngorogorokrater hebben we in kleine tentjes geslapen. Een onvergetelijke ervaring. Als de nacht zijn intrede doet weet je dat je op jezelf bent aangewezen. Je slaapt tussen het wild, er is geen verlichting en een plas doen buiten je tent is geen optie. Terwijl ik een beetje wegzak in mijn slaapzak klinkt plotseling het doordringende gebrul van een leeuw. Hij is dichtbij! Wat kicken!!! Ik ben gelijk klaarwakker. De roep wordt beantwoord door een aantal andere leeuwen, het geluid laat de grond trillen en het lijkt alsof mijn tent is omsingeld door een groep leeuwen. Muisstil blijf ik liggen en de rest van de nacht doe ik geen oog meer dicht. Veel dichter bij de natuur als nu kun je niet komen. De volgende ochtend verteld de gids dat de leeuwen op ongeveer een kilometer van ons vandaan waren. Het gebrul van een leeuw wordt gedragen door de wind, waardoor het lijkt alsof ze naast je tent zitten.
Waarom Afrika…tsja, probeer dat maar eens uit te leggen. Het kruipt in je bloed, als een goedaardige malariamug om daar nooit meer weg te gaan en telkens opnieuw de “Afrika kriebel” aan te wakkeren….
Nee, ik keer niet terug met een koffer vol goedkope merkkleding, wel met een rugtas vol avontuurlijke belevenissen en onvergetelijke indrukken!
Foto's
