In Soedan slapen we een week in de woestijn. Primitief? Jazeker. 7 dagen zonder douche of toilet, ons potje koken we op houtkool in het zand en we verwarmen ons bij een kampvuur. Maar ondanks deze ‘ontberingen’ is kamperen in deze oneindige leegte toch vooral geweldig.

Iedere dag is het weer een race tegen de klok om het tentje voor donker op te zetten, want donker is hier ook echt donker. Voordat de sterren tevoorschijn komen, klim ik op een duin en zie de zon langzaam zakken. Het ervaren van de zonsondergang in de woestijn is onbeschrijflijk. Want naast dat het een prachtig gezicht is, is er helemaal geen geluid. Je hoort hier namelijk niets: geen vogels, geen verkeer, geen mensen, geen wind. Alleen maar doodse stilte…

Deze 'camping' ligt op een uur rijden van de oase van Tamtam.