Ruïnes van Naga

Door: Antonmoeskops

Geplaatst op May 22, 2010

Woensdag 17 maart - deel 2. We rijden noordwaarts over een goede geasfalteerde weg, want er staat heel wat op het programma vandaag. Onderweg lunchen we met een meegebrachte maaltijd in een lokaal restaurantje. Bring your own food! Brood en drankjes kopen we wel in het restaurant. Ook proberen we een beetje van het nationale eten: foel, een prutje van bruine bonen dat warm wordt gehouden op een houtskoolvuurtje en overal te koop is. Het eten van foel doe je met de handen en een stukje brood, en liefst met meerdere mensen van een bord. We gaan met een goed gevulde maag verder naar de opgravingen van Naga, wat ook wel Naqa wordt genoemd. Om daar te komen moeten we van de grote weg af. De landcruisers volgen slingerende zandsporen tussen de vele acaciabomen en tafelbergen. Het landschap is erg mooi.

Als we stoppen in Naga zijn vriendelijke boeren bezig met het putten van water uit een diepe bron. Zwarte mannen, gekleed in het wit. Ezeltjes helpen het water met een katrol en een heel lang touw omhoog te brengen uit de put. Het water wordt niet met een emmer omhoog gehaald, maar met een soort zak van geitenvel. Het is een Bijbels tafereeltje.
Naga dateert uit de Meroïtische periode. Tussen rotsblokken en geel zand zien we een tempel die gewijd is aan de oude god Apedemak (eerste eeuw voor Christus). Het is een mooi gebouw gedecoreerd met bas-reliëfs die o.a. de Meroïtische oorlogs- en vruchtbaarheidsgod Apedemak, de god met het leeuwenhoofd, voorstellen. Ook de farao, edelen en rituele beeltenissen zijn afgebeeld. Vlakbij de tempel staat een kleine constructie met bogen en pilaren, genaamd de Kiosk. Er zijn Egyptische, Griekse en Romeinse stijlelementen tegelijk te zien. Recente opgravingen tonen aan dat het zeer waarschijnlijk een Hathorkapel betreft. Prachtig, ook door het mooie licht dat het gebouw in volle glorie zet.

Niet ver van de Kiosk is nog een tempel, gewijd aan de god Amon. Dit religieuze bouwwerk werd gebouwd tussen 15 voor Christus en het jaar 40 na Christus. De Meroïtische vorst Natakamani en diens moeder, koningin Amanitore, hebben hier de opdracht toe gegeven. Van de tempel zelf staan alleen nog de deurposten van de uit zandsteen vervaardigde pylonen overeind. De rest van de muren uit baksteen is grotendeels ingestort. Er zijn nog wel een paar fraaie bas-reliëfs te zien. Op de toegangsweg staan beelden van rammen met een mooie krulletjesvacht.