Gorilla's, overal gorilla's!
Ruhengeri
Rwanda
Irenetomson
Gorilla's, overal gorilla's!
Tijdens een stage in Tanzania zijn we een weekend naar Rwanda gegaan om te genieten van een van de top attracties van het land. De berg gorillas.
Tegen al onze verwachtingen in leek Rwanda schoner, mooier en rijker dan Tanzania. Zo op het eerste oog zou je niet verwachten dat er zich 15 jaar eerder iets verschrikkelijks heeft voorgevallen dat het hele land heeft lamgeslagen. Blijkbaar waren alle ontwikkelingsgelden goed gebruikt en met een nationaal verbod op plastic zakken bleven de bermen schoon van afval.
Waar we op het platteland onze ogen al uitkeken, zijn ze in Kigali echt uit hun oogkassen gerold. Brede wegen met zwart-wit geblokte stoepranden, duizenden flatgebouwen, allemaal nog zo goed als nieuw, mooie auto’s, motortaxi’s die allemaal geregistreerd leken én een extra helm bij zich hadden voor passagiers. Het leek ons meer een oost-blok stad, met opvallend veel Afrikanen, dan een Afrikaanse stad.
We hebben luxe gelunched in Hotel les milles collines (het hotel van ‘Hotel Rwanda’) en daar de permits in ontvangst genomen. Daarna hebben we een taxi gepakt die ons naar Ruhangeri gereden heeft. Een enge tocht door het donker, maar we hebben het overleefd.
De volgende ochtend vroeg werden we verdeeld over 8 groepen van 8 mensen. Op aanraden van de ranger hebben we gekozen voor de Susa-groep; een groep van 29 apen, met 3 silverback-gorilla’s, waar we zeker 3 uur voor moesten wandelen, voor we ze zouden vinden.
Na een ‘African-massage’ van 1,5 uur in een gare pick-up truck waar we 100 dollar voor moesten betalen kwamen we aan bij ‘ons woud’. De wandeling was naar boven ging door een bamboe-woud en was echt geweldig. Heel veel klauteren, bukken en goed uitkijken dat je geen oog kwijtraakte aan de uitstekende bamboescheuten of naar geprikt werd door manshoge ‘brandnetels’.
Na 2 uur lopen kwamen we aan bij de trackers, een aantal rangers die 24-7 de apen volgen en beschermen tegen stropers. Hier moesten we al onze tassen en wandelstokken achterlaten en was het moment daar om de gorilla’s te ontmoeten.
Na een paar stappen stonden we opeens oog in oog met ‘the number one silverback’, de baas van de gorilla’s, een enorm gevaarte, die lekker op de grond brandnetels zat te eten. Ze leken zich in de verste verte niet aan ons te storen. De kleintjes waren soms wat nieuwsgierig en Mr. No 1 leek soms te willen weten wat we kwamen doen, maar dan stootte de rangers wat geluiden uit en dan was het weer goed.
Een uur lang hebben we ons vergaapt aan deze prachtige beesten. De apen kwamen soms echt rakelings langs je heen. Een vrouw werd zelfs even bestast door een van de kleine aapjes. Soms was je zo verdiept naar eentje aan het kijken dat je niet door had dat er inmiddels van boven, links en rechts er nog 3 bij waren gekomen. Ik vond het enorm spannend, maar de rangers leken allemaal op hun gemak. Aan het einde van het uur zaten we met zijn allen te kijken naar een van de silverbacks. Deze leek even te willen laten weten dat hij vond dat het bijna tijd was om te vertrekken en kwam tot op een meter van ons af op ons af gestormd. Recht overeind op zijn achterpoten stak hij ruim boven ons uit en als een echte kingkong sloeg hij zich hierbij op zijn borst. Poeh! Dat was spannend.
Ik heb wat filmpjes en foto’s gemaakt, maar eigenlijk ook vooral geprobeerd om, met open mond meestal, te kijken en te genieten. Na een uur was het helaas al voorbij en moesten we weer terug naar de African massage.
Foto's
