Ttijdens een lange lunchstop in het hete en stoffige Biu in het noordooosten van Nigeria stonden hordes nieuwsgierige kinderen rond onze truck. Lamgzaam maar zeker overstemde hun enthousiaste gepraat het geluid van geiten en schapen en het getoeter van de plaatselijke brommertaxis, de zogenaamde okada's. Eerst wat verlegen, maar al snel groetten de kinderen ons in hun eigen dialect. De moedigsten stelden vragen: wie we waren? waar we vandaan kwamen ? waarom we in hun stad verzeild waren? Toen we Biu verlieten om onze reis te vervolgen, wensten ze ons goede reis en zongen enthousiast vanwege deze wederzijds bijzondere ontmoeting.