De mannen draven rond in het kampement van het Gerewol festival en imponeren de bezoekers met hun kamelen. Stel je voor een grote en vooral witte vrouw tussen dit 'geweld'. Twee families, een ruim begrip, ontmoeten elkaar een maal per jaar op het Gerewol festival. Lichamelijke schoonheid, is waar het tijdens het Gerewol festival om draait. Tot diep in de nacht wordt er in groepjes gedanst en gezongen.Tijdens ritmische dansen, die uren duren, laten de mannen hun ogen rollen. Ze proberen de jury te imponeren met hun sprongkracht en onuitputtelijkheid. Uiteindelijk maken drie vrouwelijke juryleden aan het einde van het festival de winnaar bekend.

De Wodaabe zijn de enige groep van de Peul die nog nomadisch leven. Ze zijn trots op dit nomadisch bestaan maar ontzeggen zich hierdoor wel bepaalde elementen van de moderne samenleving zoals onderwijs. The Wodaabe spreken Fula en gebruiken geen geschreven taal. Ze bezitten niks anders dan enkele kalebassen, matten, juwelen en amuletten en hun grote kuddes dieren. Hun onderkomens zijn gemaakt van takken bedekt met droge bladeren of rieten matten.De Wodaabe bevoorraden in West Afrika verschillende afgelegen bevolkingsgroepen. Zodoende hebben ze handelsbetrekkingen met vele bevolkingsgroepen in de regio.