Chico vs Landrover
Zuid Namibie
Namibië
Kitten
Chico vs Landrover
Iedereen verklaarde ons voor gek: 'Met een VW Chico de woestijn in?!" maar ons budget laat niets anders toe. We zien wel waar we uitkomen. Vanuit Kaapstad naar het noorden, en zodra je de grens met Namibie passeert, sta je ook echt in niemandsland! Eerst een stempel halen en toen door naar Fish River Canyon, waar je heel goed kunt rijden met een 2WD!! Na dit mooie natuurschoon over wat tricky zandpaadjes door naar Helmeringshausen, want we willen uiteindelijk richting Etosha. De een achter het stuur, de ander met kaart op schoot. Kuilen, Leguanen, T-splitsingen zonder borden en toch zonder problemen aankomen in Helmeringshausen, waar de pompbediende zijn hoofd schut. "Sorry, no petrol today, strike, maybe next week" Dus maar door naar het volgende dorp. Terug kunnen we niet, en daar blijven staat ons ook niet aan. Zuinig rijden, ramen dicht, blowers uit, heerlijk warm! Bij het volgende dorp ook geen loodvrij... En dan? De pompbediende vertelt ons dat de enige weg waaraan nog benzine te krijgen is, is de C27. Die weg staat niet op de kaart, maar na een aantal uur zou je een dorpje tegenkomen en dan kun je weer de kaart gaan volgen. We kijken elkaar aan. "Oke, doen we!" Maar onze tank was zo goed als leeg. Op aanraden van de pompbediende bestelden we 20 liter gelood, daar zou hij ook wel op rijden. Meer dan 14.65 liter zat er niet in. Dat zou precies genoeg zijn. Dus op pad. Eerste links, dan eerste rechts en er doemt een enorm hek op, met allerlei waarschuwingen! Maar de local zei het, dus het zou wel goed zijn. 3 uur lang komen we geen auto tegen, zien we geen dier of mens en vragen we ons af of we met een kluitje de woestijn in zijn gestuurd. Dan uit het niets een aantal heuvels, waar de gemiddelde Landrover met onervaren chauffeur zich nog een keer bedacht zou hebben, maar onze Chico laat ons niet in de steek. Een benzinepomp! En een hoogzwangere Afrikaanse dame die ons per se wil bedienen, ook al willen we haar met liefde in de schaduw laten zitten en zelf onze tank vullen! We hebben al de hele reis het plan om jerrycans op de kop te tikken, maar ook hier weer niets en dus togen we maar weer verder, even in de achteruit voor een foto van de "Tropic of Capricorn", door naar Solitaire. Voor Cars liefhebbers een geweldige plek, daar ligt vanalles te roesten en maken ze er een echte attractie van. We koelen onze gemoederen met een ijskoud blikje ijsthee, en vanaf het terras is onze Chico niet meer te zien tussen alle landrovers. Lachend worden we door de bestuurders aangekeken als we weer vertrekken. Je hoort ze denken: "die meiden snappen er ook niets van!"
Van Solitaire naar Walvisbaai, uitwaaien op t strand, schelpen zoeken, heerlijke pizza eten en zeepstenen op de kop tikken. Door naar Swakopmund, waar we onze Chico een welverdiende wasbeurt geven en onszelf trakteren op een echt bed en uitgebreid ontbijt. Even naar de zonsondergang kijken vanaf een terras, waar een Afrikaan ons met de dood bedreigd, gewoon omdat hij graag een europeaan wil doden, en de volgende ochtend vroeg weer op pad, langs de kust, naar Tsumeb. Heerlijk even lekker doorkachelen, alles even schoonblazen en vooral lekker wat km maken. Landrover na Landcruiser halen we in; wij hebben wegligging! Bij de ingang van Etosha wordt ons gevraagd naar onze wapens, want echte Afrikanen hebben toch altijd geweren bij zich? En toeristen rijden niet in een Chico. Wij zeggen dus maar dat we de eerste Capetonians zijn zonder wapens. Hoofdschuddend mogen we door, de auto is gratis! Bij iedere waterpoel kunnen we makkelijk parkeren en zonder problemen manouvreren tussen de immense auto's. We klimmen half het raam uit om zo over het dak heen te genieten van het geweldige uitzicht! De witte vlakte van Etosha is oogverblindend. Lachend zwaaien we de poortwachtster gedag als we na een dagje wildspotten weer terugrijden naar ons hostel. Onze Chico past op de oprijlaan en mag dus lekker binnen het hek staan, zodat we alleen het hoognodige mee naar binnen slepen.
Van Tsumeb naar het zuiden, op naar Windhoek! Navigeren naar de stad is zo gepiept, in de stad laat de lonely planet ons in de steek, maar na 3 keer op goed geluk links of rechts staan we toch nog recht voor ons hostel, en ook hier past de Chico weer gewoon binnen t hek! Deze echte Duits-koloniale stad bied een prettige sfeer en een heerlijk zwembad. Ontbijt met pannenkoeken en weer op weg, de grens over naar Botswana. In Botswana mag je alleen met Pula betalen staat er in de Lonely Planet, en dus maken we onze laatste Dollars op in de supermarkt. Geen roadtrip zonder chips, ijsthee en chocola!
Bij de grens geen pinautomaat, dus lopend terug Namibie in om bij hoge uitzondering met Dollars te betalen. Het eerstvolgende benzinestation heeft wel een pinautomaat, maar die is leeg, en dus bietsen we er met Zuid-Afrikaanse randen nog een volle tank uit. Over de Trans-Kalahari Highway naar Kang, dat we op de laatste druppels halen. Ook hier geen Pula's, maar gelukkig wel een welwillende receptioniste en een werkende creditcard. Volgetankt rijden we de volgende dag naar Gaborone, onderwijl het zand uit de versnellingsbak blazend zodat we in de stad weer gewoon de 1e en 2e versnelling kunnen gebruiken, hoewel hij ook prima wegrijd in zijn 3e. Vanuit Gaborone rijden we verder naar het zuiden. Ruim 8000 km later komen we zonder panne en met alle organen nog op dezelfde plek weer aan in Kaapstad, waar we de Chico trakteren op een uitgebreide wasbeurt. Hoera voor onze Lightning McQueen!!
Foto's
