NamibRand
Zuid Namibie
Namibië
Elstijssen
NamibRand
NAMIBRAND RESERVE (DAG 5)
Zit met mijn laptop op het terras voor onze suite met zicht op de woestijn, een blauwe lucht met spierwitte schapenwolkjes, springbokken en af en toe een oryx. Wat een fantastisch mooi beest! Zo prachtig getekend met van die mooie zwart-witte “kousen” aan. Net werd onze schone was gebracht. Kunnen we er weer even tegen.
Vanochtend zijn we om (schrik niet) 4.30 opgestaan. Na de gebruikelijke koffie met toebehoren reden we om 5.20 in het donker 40 km over een dirt road naar de Sossusvlei. Precies om 6 uur waren we bij het park en ging de poort open. In het park reden we 60 km over een keurig geasfalteerde weg naar duin nummer 45. De zon was om 6.20 op en vanaf dat moment waren de duinenrijen links en rechts van de weg een afwisseling van intens rood zand en donkere schaduwen met hier en daar een struik of een boom. Kenmerkend voor de mooie foto’s die van de Sossusvlei in boeken en gidsen staan. Jammer genoeg lukte het mij niet ze te maken. Teveel bewolking, waardoor het contrast tussen rood en schaduw minder scherp was. De wolken veroorzaakten rommelige schaduwen. Later verdween de bewolking, maar stond de zon al te hoog aan de hemel en waren de schaduwen voor een groot deel verdwenen. Voor de welbekende fantastische foto’s van de duinen is een strakblauwe lucht direct na zonsopgang een voorwaarde. Na 60 km hield het asfalt op en mochten alleen 4WD’s verder over het diepe mulle zandpad.
Alle duinen hebben van de parkorganisatie een nummer gekregen. De meeste duinen liggen tussen de 550 en 600 m boven zeeniveau. Duin 7 ligt op 1.023 m en de voet van het duin op 635 m boven zeeniveau, waardoor het met een hoogte van 388 m het hoogste duin is.
Duin 45 (ca. 300 m) is een populair duin om te beklimmen. Er liep al een aantal mensen naar boven en ook onze medereizigers vertrokken voor de klim. Met mijn pijnlijk haperende knie was dat onmogelijk, dus bleven wij beneden. Nadat we weer compleet waren, reden we ruim 1 km verder, parkeerden de auto en wandelden - vergezeld door Tok-Tokkies (kevers) - door het losse zand naar Deadvlei. Deadvlei ziet er uit als een zoutmeer met dode bomen. De naam Deadvlei verwijst naar de grote dode camel-thorn bomen die in de duinpan staan. De oudste boom is ca. 880 jaar oud en heeft ca. 300 jaar geleefd. We reden naar een picknickplaats onder bomen voor ons ontbijt aan een gedekte tafel. Clever ontdekte dat de messen ontbraken. Voor ons als ervaren reizigers (??) is dat natuurlijk geen enkel probleem. Om 11.10 waren we weer terug bij de lodge. Even shoppen in het winkeltje. Evert een pet en een poloshirt, ansichtkaarten, een boekje over de omgeving en voor mij een hemdje. In India was het kouder dan verwacht en hier warmer. Heb dus voorlopig weinig aan de t-shirts met lange mouwen en een hemdje erbij is gezien de warmte wel gerechtvaardigd. Een drankje op het terras, naar onze suite en om 13.30 lunch. We spraken af de middagactiviteit over te slaan. Gewoon genieten van de mooie accommodatie en de omgeving leek ons een goed idee. Drie nachten blijkt voor deze bestemming inderdaad kort. We hebben nog lang niet alles gedaan/gezien; bijv. het observatorium achter de lodge, waar je samen met een expert de sterrenhemel kunt bekijken. Na de lunch siësta, spullen pakken, haren wassen, lekker niets doen en om 20.00 diner. Ruth had voor ons in de “wijnkelder” gedekt. Lekker koel en rustig. Na het diner nagenieten op het terras. Om 22.00 is het nog steeds bijna 32 graden. Het is een vreemd idee, dat al over een paar weken de elektrische dekens hier op de bedden gaan en de open haarden permanent zullen branden.
Foto's
