het grootste prive-natuurreservaat in zuidelijk Afrika (dag 3)
Zuid Namibie
Namibië
Elstijssen
het grootste prive-natuurreservaat in zuidelijk Afrika (dag 3)
’s Morgens 6.30 wake-up call. Na het ontbijt gaven we een tas met spullen, die we voorlopig niet nodig hadden, bij de receptie af. We werden om 8.15 naar Eros Airport (wat een naam voor een vliegveld) gebracht. Piloot Janni en co-piloot Willem (2 Afrikaners) stonden ons al op te wachten. We waren de enige 2 passagiers in de 6-seater. Het was een rustige vlucht van 50 minuten. We vlogen laag en hadden een prachtig zicht op de woestijn en bergen onder ons. Twee of drie keer zagen we iets wat een woning zou kunnen zijn en verder alleen natuur. Janni wees vanuit de lucht onze lodge aan; echt in the middle of nowhere. Kort nadat we geland waren, arriveerde de auto. Nog geen 10 minuten later waren we op onze bestemming: de Sossusvlei Mountain Lodge. Gelukkig even niet reizen en 3 nachten op dezelfde plek; en wat een plek! Geweldig! Een werkelijk meer dan indrukwekkend en adembenemend uitzicht. De lodge is fantastisch: heel ruim opgezet, een sfeervol hoofdgebouw met veel glas, verschillende terrassen en aan beide zijden daarvan liggen op ruime afstand van elkaar 5 (dus in totaal 10) gebouwtjes met in elk een splitlevel suite. De suites hebben veel glas en een fantastisch uitzicht met boven het bed een raam waardoor je ’s nachts de sterren kunt zien. Ze zijn modern, licht en met natuurlijke materialen ingericht. De badkamer heeft veel glas en als je onder de douche staat heb je aan 2 kanten grote ramen met weer dat magnifieke uitzicht. Datzelfde geldt zelfs voor het toilet. Het is in verband met de privacy dan ook niet toegestaan om aan de voorkant van de suites te wandelen. We voelden ons er meteen thuis en bedachten het eerste uur al, dat 3 nachten misschien toch wel aan de krappe kant is. Alles is inclusief (tenzij je bijv. ‘n heel exclusief merk whisky wil) en dat geldt ook voor de was. Die wordt dagelijks gedaan: ’s morgens opgehaald en ’s middags schoon en gestreken teruggebracht. Heel praktisch als je maar weinig mee kunt nemen en het ook nog warm is (ca. 35 graden). Na een introductie door de manager en een drankje pakten we onze tassen uit en was het om 13.00 tijd voor de lunch in de schaduw op het terras. Het eten zag er mooi verzorgd uit en was heerlijk. De lucht is zo droog, dat als brood een paar minuten ligt het zonder kleur te krijgen geroosterd lijkt. Na een siësta om 16.00 thee, koffie of fris met iets lekkers erbij en een kwartier later onze middagdrive. Met onze hoeden, zonnebrand en drie yanks (3 generaties: grootvader, vader en zoon) in de jeep reden we onder leiding van Clever (onze gids) door een wonderbaarlijk, prachtig en bijna surrealistisch landschap. We zagen veel oryxen (gemsbokken) en springbokkies, ook jakhalzen, zebra’s, groundsquirrels, struisvogels, springhare, allerlei kleinere vogels en op de terugweg in het donker een grote eagle owl. Bij een prachtige rode rotsformatie genaamd Bushmenskoppie stopten we voor onze sundowner (borrel en iets te knabbelen). Om 19.00 waren we weer terug en om 20.00 gingen we aan tafel voor het diner. Ruth (onze vaste “butler” met veel humor) had een tafel voor ons gedekt met uitzicht op de verlichte drinkplaats voor de lodge. De manager (ik vergeet steeds zijn naam) kwam langs om te informeren hoe het met ons was en om te vragen wat we de volgende ochtend wilden doen; wandelen, een drive of quadbiken. We kozen voor het laatste. Het eten was heerlijk, de wijn ook dus lagen we op tijd in bed in de hoop op een goede nachtrust.
Het NamibRand Nature Reserve
De Sossusvlei Mountain Lodge ligt aan de voet van de Nubib Mountains en op het privé eigendom “Vreemdelingspoort” in het hoge noorden van het NamibRand Private Nature Reserve. Dit reservaat bestrijkt een gebied van 180.000 ha, ten oosten grenzend aan het Namib-Naukluft National Park. De Namib is een smalle woestijn met een lengte van ca. 2.000 km. Met een gemiddelde neerslag van minder dan 100 mm per jaar is de Namib niet alleen één van de oudste maar ook één van de droogste woestijnen ter wereld. De woestijn is ca. 80 miljoen jaar oud en bestaat nu uit bergen, grote duingebieden, gravel terreinen en zoutpannen. Het zand komt vanuit de Orange River, die de grens met Zuid-Afrika vormt. Het duinzand bestaat voor 90-95% uit kwartskorrels en voor 10-5% uit o.a. mica en zware mineralen. Het zand is roder naarmate het meer ijzeroxide bevat. De omgeving van de Sossusvlei Mountain Lodge is honderden jaren het thuisland van de San Bushmen geweest.
NAMIBRAND RESERVE (DAG 4)
Om 6.00 wake-up call, 6.30 koffie, vruchtensap, fruit en kleine croissantjes. Met Clever (“my mother’s wish”) zonder andere gasten in de jeep naar de plek waar de quadbikes stonden gestald. Na een korte uitleg over wat we vooral wel en vooral niet moesten doen, vertrokken we. Eerst over zandpaden en daarna dwars door en over de duinen. Het eerste stuk, dat recht liep, reed ik voornamelijk bochtjes. Zoals Evert zei (en hij had gelijk) kneep ik in het stuur en reed ik te krampachtig over het diepe mulle (of is het rulle??) zand. Deed mijn best om niet van het pad te raken en vast te lopen. Het stuur was heel gevoelig, bovendien bewoog ik mijn hele bovenlichaam dus schoot ik naar de berm, stuurde veel te sterk bij en vloog daardoor weer naar de andere kant van het pad. En ga zo maar door. Door al dat geklungel bleef ik in de 1e in plaats van in de 5e versnelling rijden, waardoor het allemaal nog moeizamer ging. De versnelling moest met de linkervoet bediend worden. Dat vroeg om extra aandacht, want mijn linkerknie weigerde al een paar dagen dienst. Al gauw kreeg ik het onder de knie en was het echt superleuk. We schoten door de duinen, bochten naar rechts, bochten naar links, duin op, duin af. Af en toe stopten we als we één voor één van een heel steile helling naar beneden moesten. De bochten naar links vond ik lastig, de steile hellingen omhoog en omlaag niet. Er zijn gasten geweest die niet durfden, hun quadbike lieten staan en opgehaald moesten worden. Wij vonden het vet cool. Af en toe in de rem knijpend naar beneden en dan weer plank gas omhoog en zorgen dat je niet bleef hangen, want dan had je een probleem. Het gebeurde mij twee keer. De eerste keer kon ik het zelf oplossen door me achteruit te laten glijden en weer vol gas te geven. De tweede keer moest Clever er aan te pas komen, want ik zat “stuck” oftewel muurvast. Tegen 9.00 waren we terug voor het ontbijt. Daarna lonkten de ligbedden op ons terras in een (zoals Evert in zijn notitieboekje schrijft) oorverdovende stilte.
Om 16.00 weer koffie/thee etc. en samen met een Amerikaan en een Italiaanse (die al jaren in Dar es Salaam (Tanzania) wonen en een Paasweekend Sossusvlei deden) op weg voor onze middagdrive. We reden weer in zuidoostelijke richting, maar kwamen in een gebied waar we de dag ervoor niet waren geweest. In het Oosten zagen we regenbuien, bliksem en een donkere dramatische lucht met veel rood en zelfs een regenboog. Naast het gebruikelijke wild zagen we nu ook een aardwolf en capefoxes. Na de sundowner (ik gin-tonic; goed tegen muskieten, maar eerlijk gezegd waren die er niet) reden we weer terug en gingen om 19.30 meteen aan tafel. Ruth had een tafel voor ons op het laagste terras, verlicht door een paar petroleumlampen en een onvoorstelbaar prachtige sterrenhemel. Met de zaklamp terug naar onze suite. De lamp dient niet alleen om te zien waar je loopt, maar ook om op tijd slangen en schorpioenen te ontdekken. Veel gevaarlijke soorten slangen zijn er in deze omgeving niet. De schorpioenen zijn risicovoller. Er zijn grote en kleine. Gelukkig, werd ons gezegd, zijn er vooral grote. De grote zijn het gevaarlijkst, maar ook makkelijker te zien. Een voorbeeld van dat elk nadeel een voordeel heeft. Voor tienen in bed; morgen extra vroeg op.
Foto's
