Als je een paar dagen in Swakopmund bent, is het natuurlijk duidelijk dat je de prachtige stad een bezoek brengt, Walvis Baai en Cape Cross, maar vergeet vooral ook niet een dagje uit te trekken voor de Welwitschia-vlakte. Een goed aangegeven rondrit voert van Swakopmund naar deze vlakte, in het noordelijke deel van het Namib Naukluft Park. Voor toegang tot de vlakte hen je een permit (vergunning) nodig, die te verkrijgen is bij het Namibische natuurbeschermings-bureau in de Ritterburg (in Swakopmund). Wie op de Welwitschiavlakte wil kamperen, kan hier ook reserveren. Kom je van de andere kant, b.v. vanaf Sossus Vlei richting Swakopmund, kun je je permit in de Sossus halen. Ook vanaf die kant is er n.l. een ingang tot de Welwitschiavlakte.
Als de asfaltweg B2 vanuit Swakopmund richting Usakos blijft volgen, zie je aan je rechterhand de locomotief Martin Luther, die inmiddels door een bakstenen huisje met grote glazen wanden beschermd is tegen de elementen.
Voorbij de 'Martin Luther' gaat de weg rechtsaf naar de Khomashoogvlakte. Door het dal van de Swakop River bereik je de ingang van het Namib Naukluft Park. Spoedig geeft een stenen wegwijzer linksaf de weg aan naar de Welwitschieroute.
Rijdt hier rustig kijkend naar de oude karresporen van de ossenwagens van weleer, die de korstmossen langs de weg zodanig beschadigd hebben, dat die zich tot op heden nog niet hebben hersteld. ( groeien ook slechts een halve mm. per jaar!!). Die korstmossen leven dankzij het water dat ze uit de ochtendmist halen. Het ziet er uitgestorven uit, maar giet eens een beetje water op de korstmossen en je zult zien dat ze direct opbloeien en van kleur veranderen. De woestijn leeft!!
Dorrijdend zie je dan het Maanlandschap, dat ontstond toen de wijdvertakte Swakop River zich een weg baande door de zachte oppervlaktelagen. Verderop zie je de uraniummijn van Rössing liggen. Lange tijd van grote economische betekenis, maar de omgeving ook radioactief besmette. Vanwege de grote internationale vraag naar uranium, is de mijn kortgeleden weer in gebruik genomen. Daarna wordt eindelijk bereikt wat elke botanicus in vervoering brent n.l. het eerste exemplaar van de Welwitschia mirabilis, een kegeldragende, tot de naaktzadigen behorende, plant. In 1853 ontdekt door de Oosten-rijker Dr.Friedrich Welwitsch. Er zijn mannelijke-en vrouwelijke planten Voor de bestuiving is de plant afhankelijk van een insect, n.l. de rode welwitschiakever. De plant wordt zo'n 2000 jaar oud! Een prachtige route!!