Als je een reis aan het voorbereiden bent, heb je snel een bepaald beeld voor ogen over hoe het er in het echt uit zou kunnen zien. Als je uitgaat van mooie (bewerkte) foto's kan dat weleens tegenvallen.
Nu ben ik niet iemand die snel hoge verwachtingen heeft. Mijn motto is altijd: dan kan het alleen maar tegenvallen. Dus in elke reis sta ik redelijk blanco.
Bij deze reis was dat iets anders. Van de rode duinen in Namibië had ik namelijk nooit gedacht dat ik ze in het echt zou zien. Zeg nooit nooit, dat blijkt wel weer.

We zijn met onze eigen (gehuurde) auto naar de Sossusvlei gereden. Wat op zich al een avontuur was, want je komt onderweg geen kip tegen. Af en toe besloop me de gedachte: als de auto het maar houdt. Want je rijdt continue dirt road en dat vergt nogal wat van de schokbrekers.
Soms zagen we in de verte wel een huisje of af en toe reden we door een gehucht, maar in een paar uur rijden kwamen we bijvoorbeeld maar 1 ranch tegen. Overduidelijk hadden de eigenaren Duitse roots. Dat bleek uit het bord aan het begin van de oprijlaan: Udo & Helga. Gelukkig een teken van leven...
Namibië is namelijk vroeger een Duitse kolonie geweest, zoals Zuid-Afrika dat was van Nederland. Toch is het grappig om te zien dat de Duitse taal hier nog zo zegeviert. Ook zijn veel toeristen van Duitse afkomst.
Maar goed, terugkomend op de rode duinen in de Sossusvlei. We hebben een ochtendtour geboekt vanuit onze accommodatie omdat het licht dan het mooist schijnt te zijn.
Het klopte. Dit schouwspel heeft mijn stoutste dromen overtroffen. Wat een kleuren-, lijnen- en schaduwspel. En dat door de natuur geschapen! Het ontstaan van de mooiste vormen door de samenwerking van de zon en de duinen. Ik vond het prachtig, ook het lopen over zo'n duintop. Je conditie wordt even aangesproken, maar dat neem je voor lief. Conclusie: in het echt is het mooier dan op de mooiste foto's in bladen of op internet. Maar mijn foto komt wel erg in de buurt ;-)