Hitte alarm!
Sossusvlei
Namibië
Guidowater
Hitte alarm!
De afgelopen week hoor ik in Nederland niks anders dan dat er een gevaarlijke hitte golf aankomt. Elke keer als ik het nieuws zie of hoor moet ik dan ook aan ons avontuur in de Sossusvlei denken. Tempraturen zoals deze week in Nederland zijn in de Namib Dessert dan ook de normaalste zaak van de wereld. Wat zeg ik? 35 graden is misschien nog wel wat aan de lage kant...
Wij vertrokken 's ochtends super vroeg richting de poorten van het Namib Naukluft national park. Toen de zon eenmaal op kwam openden de rangers de poorten en mochten we met een lange rij auto's eindelijk het park in. De tempratuur was nog lekker aangenaam maar we waren overal op voorbereid. We hadden 20 liter water achter in de auto staan, zoute chips, een appeltje en een compleet lunch pakket dat we bij onze lodge meegekregen hadden.
Al snel rijden we over de lange asfalt weg door de sossusvlei en naarmate de zon hoger komt zien we ook de tempratuur op ons dashboard hoger oplopen. Uiteindelijk komen we een uur na opening van het park aan op de laatste parkeerplaats waar we met onze auto kunnen komen. We parkeren in de schaduw en stoppen zoveel mogelijk eten en drinken in onze tassen voordat we in de shuttle service van het nationaal park stappen. Op dat moment is het in de schaduw al 35 graden en dat om half 8 's ochtends! a 20 minuten rijden worden we door de rangers gedropt op de allerlaatste parkeerplaats voor auto's, vanaf dit punt kunnen we alleen nog maar lopen.
Met ons nood rantsoen in de tassen lopen we door de rode duinen richting de death vlei. De tempratuur blijft stijgen en is nu zeker boven de 35 graden in de schaduw. Dat is echter precies waar het hier aan ontbreekt, schaduw! De gehele wandeling en op de death vlei komen we geen enkel stukje schaduw tegen maar we "lijken" nergens last van te hebben. Op de schitterende death vlei hangen we een kleine 45 minuten rond en maken de ene foto na de andere. Gelukkig hebben we genoeg water bij ons want we gebruiken er erg veel van! Ook de hoedjes met brede randen blijken geen overbodige luxe.
Eigenlijk lijkt het allemaal wel mee te vallen met de warmte, we drinken goed, eten wat en houden onze hoedjes op. Zelfs zweten doen we eigenlijk niet... en daar zit hem nou juist het gevaar! Het is hier zo warm dat het lijkt alsof je niet zweet. Voordat je zelf doorhebt dat je zweet is het al verdampt en dus ben je al snel geneigd weinig te drinken. Wij laten ons niet foppen en drinken ruim voldoende en lopen terug richting de parkeerplaats vanaf de death vlei. De terug weg is nog zwaarder dan de heenweg door de hitte en het mulle zand.
Uiteindelijk komen we op de parkeerplaats en we kunnen nagenoeg direct instappen bij de shuttle service van het nationaal park. Ik zit echter naast de ranger achter de voorruit in de zon en buiten de verkoelende wind van de rijdende auto. Als we een paar minuten onderweg zijn voel ik me echt niet lekke. Ik drink wat extra maar het hobbelen van de auto maakt het er niet prettiger op. Als we aankomen op de parkeerplaats waar onze auto staat ben ik echt even het spoor bijster. Ik ben misselijk en totaal gedesoriënteerd en duizelig.
We stappen in onze auto, gieten ons vol met water en zetten de airco maximaal aan. Na het eten van boterhammen en een appeltje voel ik dat ik weer in normale toestand terugkeer. We zitten zeker 15 minuten bij te komen alvorens we besluiten aan de lange terugrit te beginnen.
Mijn tip is dan ook voor iedereen neem hitte serieus! Ook als je denkt overal op voorbereid te zijn gebeuren er toch rare dingen in je lichaam! Ik doe het komende dagen in elk geval even wat rustiger aan en blijf drinken... heel veel drinken want een gewaarschuwd mens telt voor 2!
Foto's
