De Woestijn van Namibie

Door: Mschutgens

Geplaatst op Nov 24, 2014

We keken naar de land kaart van zuidelijk Afrika. Het was een spontane beslissing. Namibie! Ja…waarom niet eigenlijk. Het land van woestijn, leegte en mars landschap. Een avontuur? Vast wel!

De volgende ochtend vertrokken we uit Kaapstad voor de zon opkwam.

Mijn vriendin en ik studeerden in Kaapstad eind 2012 en we hadden 5 dagen vakantie. Wij zijn de soort mensen die een kans grijpen en die altijd het avontuur opzoeken. Hoe het ook afloopt! Dus toen we 5 dagen hadden dachten we… dat is niet veel… maar misschien is het net genoeg!

12 uur later, 1500km verder en 2 verscheurde autobanden later sliepen we onder een sterrenhemel die je niet zou geloven. Het avontuur was vol op gang! We zijn eindeloos verdwaalt op zand wegen zonder bordjes, we hebben 2 banden verscheurd op de slechte wegen (en overleeft als je opeens een klapband krijgt met 120km/uur), we hebben een hitchhiker een lift aangeboden (wie laat een man achter in de woestijn honderden kms van het dichtstbijzijnde dorp?) die van top tot teen onder enge tatoeages zat, we zijn vast komen te zitten toen de auto oververhitte en we hebben genoten van de stilte…van de eindeloze vlaktes.

Terug naar de sterrenhemel. Ongelofelijk! Aangezien de auto niet meer verder kon was de keuze over waar we zouden slapen snel gemaakt. Tent er uit, brood met pindakaas voor avond eten, rooie wijn om het weg te spoelen en een sterrenhemel als entertainment! Kan slechter.

Volgende ochtend, auto weer redelijk in orde, gingen we door. We trokken dieper en dieper de woestijn in. Het maakte ons niet zo zeer uit waar we heen gingen. Het ging om de reis, om het avontuur. Het landschap veranderde langzaam maar de stilte was het enige dat constant bleef. We kwamen niemand tegen. We waren alleen. Dit is wat we wilden.

Na 3 dagen van eindeloos rondzwerven en kamperen waar we wilden kwamen in Sossusvlei aan. Het land van enorme duinen en versteende bomen. De dode vallei van Namibie. Als er een plaats zo indrukwekkend als Sossussvlei bestaat dan zien we dat graag! We trokken weg van het toeristen pad, en gingen op zoek naar onze ‘eigen duin’. We zochten de meest kolossale duin die er was, ver van de weg. Er waren zat om van te kiezen, dus het duurde wel ff!

En toen waren opeens samen alleen op een van de meest spectaculaire duinen in Namibie. Reusachtig! Het was misschien de eerste keer dat iemand er op trad, we zullen het nooit weten. Het zand gloeide, de wind trok aan ons haar en wij klommen hoger en hoger totdat we de top bereikte. We zijn er zo lang blijven zitten omdat we het moment niet wilden verbreken. Op zo een moment voel je je zo klein. Een zee van duinen zo ver als de horizon. Een moment om dankbaar te zijn om te leven!

Maar uiteindelijk moesten we naar beneden. De zon was hoog in de lucht, het zand begon te branden. Je kon er nauwelijks meer op lopen. Dus er was natuurlijk maar een snelle manier naar beneden. Terwijl we het niet zouden aanraden…was het toch best effectief. Camera in de rugzak. Rugzak naar beneden smijten. En toen er achter aan! Je begint met rennen maar al snel zakt het zand onder je weg en dan word je een balletje. Ik vergeet hoeveel keer we over onze kop zijn gegaan.
Ik voel alsof ik nog steeds zand uit Namibie tegenkom. Misschien niet zo raar!