We rijden door een woeste en verlaten woestijn. We zien een klein rieten hutje en stoppen voor een foto van dit kleine hutje in the middle of nowhere. Al heel snel zien we een vrouwtje uit het hutje komen, en niet veel later deze jongeman aan komen rennen. Ze spreken geen Engels, maar proberen wel een paar provisorische zelfgemaakte souvenirs aan de man te brengen.

We kunnen deze bijzondere glimlach natuurlijk niet weigeren en kopen wat kettinkjes en armbandjes. We geven beide een blikje cola en vervolgen onze weg om het komende uur weer niemand tegen te komen