Meer dieren dan mensen rond Namibische Brandberg
Meer dieren dan mensen rond Namibische Brandberg
Het asfalt gaat over in zand en dat voelt meteen anders; we zijn nu onderdeel van het landschap. Opvallend zijn de groene boompjes, die een groot contrast vormen met het kale, lichtgrijze en bruine landschap eromheen. Samen met Marc en Rosana in hun Unimog passeren we enkele hutjes, soms van bamboe, maar vaak van samengeraapte metalen platen, al dan niet verroest. De koeien grazen van het weinige gras en kleine watermolens versterken het gevoel van eenzaamheid.
De Brandberg domineert
De omgeving verandert; de vele zilvergrijze planten steken mooi af tegen de uit scherpe stenen bestaande zwarte heuvels. Dit gaat weer over in lichtbruine gravel. We parkeren op een vlak stuk, met zicht op de Brandberg, die met de ondergaande zon vuurrood kleurt en daarmee zijn naam eer aan doet.
De volgende ochtend ontbijten we op ons gemak op onze eenzame overnachtingsplek. De wind is opgestoken en giert om ons heen, wat het desolate gevoel verder vergroot.
De Brandberg blijft nog even in beeld voordat het zandpad afbuigt, verder de woestijn in.
100% wild
Een kleine kudde zebra’s stuift voorbij en kijkt op veilige afstand nog even naar ons voordat ze om het hoekje van de berg verdwijnen. Geweldig om dieren in deze droge omgeving te zien; knap dat ze hier kunnen overleven en het is extra gaaf omdat deze dieren 100% wild zijn! Lees het hele verhaal >